O Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος για το άρθρο του Ν. Δήμου για το άγιο Φως

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΣΕΒΕΣΤΑΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ

ΑΣΕΒΕΣΤΑΤΕ ΚΑΙ ΑΜΟΡΦΩΤΕ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΕ,

ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ:

ΞΕΣΤΡΑΒΩΣΕ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ,

ΩΣΤΕ  ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ  ΚΑΘΑΡΑ!

ΒΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΗΣ ΑΓΝΩΣΙΑΣ!

ΠΑΨΕ ΝΑ ΣΤΡΕΒΛΩΝΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!

ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ ΕΥΤΕΛΕΣ,

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Ξεπρόβαλε και πάλι ο αθεόφοβος, για να προσβάλει την αγία Ορθοδοξία μας! Πρόκειται για το ανθρωπάκι, το δημοσιογράφο - στρεβλωτή και διαστρεβλωτή της αλήθειας δημοσιογράφο- Νίκο Δήμου! Είπεν ο αθεόφοβος, ότι το Άγιο Φώς, το οποίο πηγάζει θαυματουργικά από τον Πανάγιο Τάφο του Χριστού μας, είναι μύθος, η δε ευλαβική αποδοχή του εκ μέρους των ευσεβών χριστιανών, συνιστά ειδωλολατρείαν! Έτσι έβγαλε αυτό, που έκρυβε μέσα του, δηλ. την σαπίλα της ψυχής του, την ασέβεια προς τον Θεό! Και αυτό είναι φυσικό! Ο καθένας μας, της ευκαιρίας δοθείσης, βγάζει αυτό, που έχει μέσα του! Έτσι, λοιπόν, ο σκύλος γαυγίζει!

Ο γάιδαρος γκαρίζει! Ο βάτραχος κράζει κοάξ-κοάξ!  Και ο άθεος βγάζει προς τα έξω τη σαπίλα της ψυχής του! Εάν υπήρχε στιβαρά εκκλησιαστική Διοίκηση, τότε θα είχε εκδώσει ΑΦΟΡΙΣΜΟ για το ασεβέστατο αυτό ανθρωπάκι. Αφού όμως αυτό δεν έγινε, εμείς παρακαλούμε τον Θεό να σαπίσει το στόμα του!  Συγχωρήστε με, Αδελφοί και Πατέρες!Υποχρεούμεθα να είμεθα ευγενείς προς  την αυτού μεγαλειότητα, τον άνθρωπο, όχι όμως και προς τα ανθρωπάκια! Όποιον υβρίζει τον γονιό μου, τον συγχωρώ! Αντιθέτως, όποιον υβρίζει τον Ουράνιο Πατέρα μου, τον Σωτήρα και Λυτρωτή μου, τον Χριστό, θα τον κατασπαράξω!

Μεγάλη Πέμπτη, 17  Απριλίου 2014

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

******

Περιεχόμενα σελίδας Αγίου Φωτός

Μια προσωπική μαρτυρία, όπως ακριβώς είδαμε το Άγιο Φως, πάνω στον Τάφο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, το Πάσχα του 1994 & 1995 (μαζί με εκατοντάδες άλλους ανθρώπους).

Δεν πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που συνέβησαν τα γεγονότα που θα περιγράψω, όσο μπορώ πιο αντικειμενικά και χωρίς συναισθηματισμούς, όσο γίνεται γιατί πρόκειται για τόσο μεγάλα γεγονότα.

Δεν μου ήταν εύκολο να κάνω κάτι τέτοιο επειδή πρόκειται για εντελώς προσωπικές στιγμές που δεν θάθελα ποτέ να κοινοποιώ δημόσια παρότι σαν ψυχίατρος είμαι συνηθισμένος στο να ακούω τα προσωπικά, των άλλων όμως... Ωστόσο το χρέος προς την Αιώνια Αλήθεια αλλά και τους αδελφούς μου υπερνίκησε κάθε δισταγμό.

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ !

Ήμουν φοιτητής της Ιατρικής, στα τελευταία έτη, όταν ήρθαν στο σπίτι μας ένα φιλικό ζευγάρι από τη Φλώρινα για να μας πουν τις εντυπώσεις τους από το ταξίδι που μόλις είχαν κάνει στους Αγίους Τόπους.

Μιλούσε περισσότερο η γυναίκα που ήταν ενθουσιασμένη από αυτά που είδε και έζησε.

Μας διηγήθηκε το φαινόμενο του Αγίου Φωτός που βγαίνει κάθε Πάσχα και το βλέπει όλος ο κόσμος. Η ίδια υπήρξε αυτόπτης μάρτυς και μας είπε, ότι ενώ ήταν στον περίβολο της εκκλησίας, είδε ένα γαλάζιο φως να πλανιέται πάνω από τ α κεφάλια τους σαν ηλεκτρικές εκκενώσεις και με ένα ανεπαίσθητο θρόισμα που τους γέμιζε με αγαλλίαση...

Άκουγα με δυσπιστία και σκεπτόμενος πόσο εύκολα φορτίζονται συναισθηματικά οι γυναίκες ώστε να βλέπουν πράγματα φανταστικά και σε ομαδικό ακόμη επίπεδο... (ομαδική υστερία;) Οχι ότι ήμουνα άπιστος... Είχα αποκλείσει να γίνονται θαύματα μπροστά στα μάτια σου, στον εικοστό αιώνα!

Κι όμως όταν μετά από αρκετά χρόνια βρέθηκα στον Πανάγιο Τάφο του Χριστού, ευλαβικός προσκυνητής, εξοπλισμένος με όλη την αμφισβήτηση (γνήσιος εκπρόσωπος μιας εποχής ορθολογισμού!) αλλά και μια βιντεοκάμερα στην πλάτη, δεν θα μπορούσα να πιστέψω ότι θα έβλεπα ο ίδιος αυτό που κάποτε κορόιδευα στους άλλους. Και όχι μόνο αυτό αλλά και θα με αξίωνε ο Θεός να κινηματογραφήσω ένα υπερφυσικό φαινόμενο, ένα θαύμα που ξετυλίχτηκε μπροστά στα μάτια χιλιάδων κόσμου.

Μέσα μου, πηγαίνοντας προς την Αγία Γή παρακαλούσα το Θεό να μου δείξει ένα σημείο. Ένα σημείο, ώστε να εδραιωθεί η πίστη μου (παρότι ήξερα ότι είναι αναιδής και παράλογη μια τέτοια αξίωση) και τότε θα είμαι και γω βεβαιωμένος να του αφιερώσω την υπόλοιπη ζωή μου όπως από μικρό παιδί ονειρευόμουνα και τελευταία σκεφτόμουν να πραγματοποιήσω με την ευλογία του πνευματικού μου.κορυφή

ΤΙ ΘΑ

ΒΛΕΠΑΜΕ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

Αξίζει πραγματικά να επισκεφτεί κανείς την Ιερουσαλήμ από πολλές απόψεις. Ακόμη και μόνον σαν ιστορική πόλη της εποχής του Χριστού. Διατηρεί ακόμη μια αρχαία μορφή με σεβασμό στα μνημεία. Βλέπει κανείς εδώ τη συνάντηση των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών, Ιουδαϊσμού Χριστιανισμού και Μωαμεθανισμού.

Ήταν Πάσχα του 1994. Επισκεπτόμουν για δεύτερη φορά την Αγία γή και είχα μεγαλύτερη άνεση στο να απολαύσω πράγματα που δεν μπορεί κανείς σε μια γρήγορη επίσκεψη να δεί.

Πάνω απ όλα όμως αξίζει και πρέπει να προσκυνήσει στα μέρη που έχουν μια ιστορική αλλά και αγιαστική σχέση με το Χριστό.

Δεσπόζει ο ναός της Αναστάσεως με τον Πανάγιο Τάφο μέσα, το Γολγοθά και την αποκαθήλωση. Τη Γεθσημανή στο χείμαρρο τον κέδρων που διατηρείται όπως την αρχαία εποχή. Τον Τάφο της Παναγίας, το Υπερώο και λίγο έξω από την Πόλη τη Βηθανία όπου ο τάφος του Λαζάρου και ένα Ορθόδοξο μοναστήρι.

Εκείνο που δεσπόζει όμως κατά την Πασχαλινή περίοδο, είναι το Άγιο Φως. Πολλοί έρχονται για να το ιδούν αποκλειστικά και συνδυάζουν και τα υπόλοιπα... Το Άγιο Φως βγαίνει κάθε Μ. Σάββατο το μεσημέρι σε ειδική τελετή με τον Πατριάρχη. Πρόκειται για ουράνιο “άκτιστο” φώς που όμως γίνεται αντιληπτό με την όραση! κορυφή

ΠΑΣΧΑ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Δεν πρόκειται να ξεχάσω αυτό το Πάσχα (το τελευταίο που έκανα σαν λαϊκός) όταν βρέθηκα με μια ομάδα ευλαβών προσκυνητών του πρακτορείου Χωρήβ από τη Θεσσαλονίκη, στα Ιεροσόλυμα. Επί κεφαλής ήταν ο παπά-Σάββας, οδοντίατρος, Κερασιώτης και είχα μαζί μου και έναν εξάδελφο το γιατρό Γιώργο Εμ. Στυλιανάκη.

Από τις προηγούμενες μέρες επισκέφτηκα το Ναό της Αναστάσεως και αφού προσκύνησα, άρχισα να καταστρώνω το σχέδιο εγκατάστασης της βιντεοκάμερας σε σημείο που να μπορεί να συλλάβει όλα τα διαδραματιζόμενα. Σαν τέτοιο επέλεξα ένα μπαλκονάκι στενό 5-6 μέτρα απέναντι και πάνω από τον Πανάγιο Τάφο, αφού δεν γνώριζα ότι εκεί θα ήταν η επίσημη εξέδρα των κυβερνητικών αξιωματούχων από την Ελλάδα και αλλού... (Θυμάμαι ότι εκείνη τη χρονιά κατέβηκε στα Ιεροσόλυμα μεταξύ των επισήμων και αξιωματούχων της Ολυμπιακής, ο υπουργός μεταφορών Ιω. Χαραλάμπους).

Agios Photos - nonburning flameΤελικά μόνο ο Θεός γνωρίζει τι αγωνίες πέρασα μέχρι να πλησιάσω στη θέση αυτή και να κάνω τη λήψη που έκανα, κάτω από το μπαλκονάκι αυτό τελικά.

Το σχέδιο προέβλεπε να κρατήσω την κάμερα όσο πιο σταθερά μπορώ στον ώμο μου και στοχεύοντας τον Πανάγιο Τάφο. Παράλληλα εγώ να βλέπω με τα μάτια μου σαρώνοντας όλο το πεδίο, μήπως μου ξεφύγει κάτι από τα συμβαίνοντα. Με τον τρόπο αυτό σκέφτηκα ότι θα ήταν σα να βλέπουν τρία μάτια αντί για ένα... στην περίπτωση που έβλεπα μέσα από την κάμερα! Έτσι και εγώ δεν θα έχανα την άμεση εμπειρία αλλά ίσως η κάμερα να έπιανε κάτι που τα μάτια δεν θα το προλάβαιναν. Το αποτέλεσμα με δικαίωσε ευτυχώς σε απίστευτο βαθμό.

Βέβαια όπως αποδείχτηκε δεν ήμουν ο μόνος που έκανα σχέδιο για να δω αυτό το μοναδικό φαινόμενο στον κόσμο! Αργότερα έμαθα ότι υπήρξαν άνθρωποι (γυναίκες) που ντύθηκαν ψευτο-μοναχές, για να ξεγελάσουν τους φύλακες αλλά και τον κόσμο και να πετύχουν μια θέση καλύτερη, δίπλα στους επισήμους.

Εγώ βέβαια είχα την κάμερα στο χέρι και αυτό ήταν ένα καλό άλλοθι για να έχω μια σχετική ελευθερία κινήσεων.

Έλα όμως που υπήρχαν εκεί πάνω από δέκα άλλες κάμερες και μάλιστα τεράστιες επαγγελματικές, ώστε η δική μου να μοιάζει κατσαριδάκι !

Και δεν έφτανε αυτό αλλά κάποια στιγμή που κουράστηκα, κάθισα λίγο σε μια γωνιά του διαδρόμου που πηγαινοερχόταν φουριόζοι αμείλικτοι εβραίοι αστυνομικοί... Αυτό ήταν! Με άρπαξαν και με πέταξαν έξω από την εκκλησία πριν προλάβω καν να διαμαρτυρηθώ!...

Το τι πανικός με κατέλαβε δεν λέγεται. Να έρχεσαι από την Ελλάδα για να δεις το Άγιο Φως, να ξενυχτάς από την προηγούμενη μέρα για να μη χάσεις τη θέση σου στο Ναό, και λίγη ώρα πριν να σε βγάζουν έξω... αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσα να διανοηθώ.

Οι ελπίδες να ξαναμπώ φαινόταν μηδαμινές, γιατί ο Ναός είχε γεμίσει και οι πόρτες φυλάγονταν. Από τη μεριά των κοπτών υπήρχε ίσως μεγαλύτερη ευχέρεια αλλά δεν μπορούσα να διανοηθώ να υποκριθώ τον αιρετικό για να ξαναμπώ και δω το Άγιο Φως!

Τελικά ούτε και γω ξέρω πως γλίστρησα πάλι μέσα δύο μέτρα άνθρωπος... Σίγουρα βοήθησαν οι προσευχές που έκανα εντατικά μετά από το πάθημα μου αυτό.

Ξαναβρήκα τη θέση μου απέναντι από τον Π.Τ. και λόγω του ύψους μου προνομιακή θέα! Ωστόσο οι πιέσεις που δεχόμουνα από όλες τις κατευθύνσεις ήταν αφόρητες.

Ήταν φυσικό να θέλουν όλοι να βρίσκονται μπροστά και να προσπαθούν να βελτιώσουν τη θέση τους αδιαφορώντας για τους άλλους! Νόμιζες ότι θα σπάσει η μέση σου από την προσπάθεια να ισορροπήσεις πότε στο ένα πόδι, πότε στις μύτες ή στις φτέρνες! κορυφή

ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ

Ήταν Μέγα Σάββατο μεσημέρι του 1994 περί τις 2 μ.μ. 7

Μετά από μια ατέλειωτη αναμονή όλο το πρωινό, τέλος η πομπή με τον Πατριάρχη πέρασε προς τον Π.Τ. αρκετά συνεργεία άναψαν προβολείς για να κάνουν καλύτερη λήψη αλλά ο κόσμος μόνο που δεν τους λιντσάρισε αφού όλοι πήγαν για να δουν το Φως και όχι τα φωτογραφικά φλας!!! Τελικά συμμορφώθηκαν στις φωνές του κόσμου και όλοι περίμεναν τη μεγάλη στιγμή.

Η αγωνία μου κορυφώθηκε αφού δεν ήξερα που να προσέξω περισσότερο και τι ακριβώς να περιμένω. Η σκέψη ότι είχα και την κάμερα μου έδωσε μια παρηγοριά.

Τελικά κάποια στιγμή άκουσα ότι άρχισαν πολλοί να φωνάζουν θριαμβευτικά και να σφυρίζουν. Άνοιξα την κάμερα και είδα έναν καταιγισμό από φωτεινές αστραπές που αρχικά τις πέρασα για φλας αλλά αμέσως κατάλαβα ότι δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν εκατοντάδες τόσα φλας συντονισμένα. Ταυτόχρονα αυτές οι αστραπές γενικεύτηκαν στο ναό ώστε να παιχνιδίζει το φως πάνω στους τοίχους ακόμη και στην οροφή του ναού...

Περιεχόμενα

σελίδας Αγίου

ΦωτόςΟι στιγμές ήταν μεγάλες. Ρίγη κατελάμβαναν το σώμα μου και προσπαθούσα να είμαι ψύχραιμος για να μην τρέμω. Μου αρκούσαν τα σπρωξίματα και οι αγκωνιές... Δευτερόλεπτα μετά μόλις που πρόλαβα να δω μια πορτοκαλιά πύρινη σφαίρα να βγαίνει από τα αριστερά του τάφου (όπως κοιτούσα) και σαν φωτοβολίδα να φεύγει προς τα πάνω με όχι γρήγορο ρυθμό...(ίσως αερόστατου!) Βιαστικά κατευθύνω την κάμερα προς τα εκεί. Πρόλαβα να πάρω την τελική φάση λίγο πριν σβήσει επάνω στο γυναικωνίτη όπου βρέθηκαν, αυτόματα, άνθρωποι να κρατάνε αναμμένες λαμπάδες!

Σε λίγο ο Πατριάρχης βγήκε από το κουβούκλιο και άναψε τις πρώτες λαμπάδες. Τι ήταν αυτό Θεέ μου, λαμπάδες ή πυρκαγιά; Νόμισα πως είχε πάρει ολόκληρος φωτιά. Σε λίγο πέρασε από κοντά μου και αδιαφορώντας για τη λήψη έσκυψα και άναψα τη λαμπάδα μου. Εκ των υστέρων έμαθα ότι σε διάφορα σημεία άναψαν θαυματουργικά λαμπάδες, μόνες τους έτσι ώστε σε ελάχιστο χρόνο να έχει μεταδοθεί η φλόγα παντού, ακόμη και έξω από το ναό. Δεν πέρασε πολλή ώρα και έβλεπες στο ναό κάτι φλόγες από κεριά, ένα μέτρο γιατί υπήρχαν πολλοί που είχαν ανάψει μέχρι και εκατό κεριά στη φούχτα τους.

Ευτυχώς υπήρχαν οι αστυνομικοί και με πυροσβεστηράκια έσβηναν από μακριά, τις προκλητικές φλόγες! Θα είχαμε πάρει φωτιά όλοι και κάποια στιγμή κινδύνεψα να χάσω και την κάμερα από τις φλόγες! Ακολούθησαν αρκετά λεπτά με φωνές και συγκίνηση απ όλο τον κόσμο αν και δεν το κρύβω ότι είχα αγωνία μήπως πάθουμε τίποτε από τις τόσες φλόγες. κορυφή

ΔΕΥΤΕΡΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ

TheΠράγματι τη δεύτερη χρονιά που βρέθηκα Πάσχα στα Ιεροσόλυμα, ήμουν ιερέας Του και από τους πρώτους που βγήκαν το Μ. Σάββατο από την ωραία Πύλη κατευθυνόμενοι προς τον Πανάγιο Τάφο.

Τότε έγινε κάτι που δεν ξανάγινε τα 12 τελευταία χρόνια που είχε φύλακας ο π. Παντελεήμων όπως αργότερα μου διηγήθηκε . Το Άγιο Φως άρχισε να παιχνιδίζει πάνω στους τοίχους χωρίς να περιμένει να φτάσει στον Π.Τ. ο Πατριάρχης! Έβλεπα με την εμπειρία του παλιού και ρωτούσα τους διπλανούς μου ιερείς, αν το βλέπουν. Έλεγαν απορημένοι πως αυτό πρέπει να είναι το Άγιο Φώς...

Όταν όμως μπήκε μέσα στον Τάφο και ο Πατριάρχης (Διόδωρος ο Γ΄)τότε το Φως δυνάμωσε και ολόκληρος ο Ναός της Αναστάσεως λούστηκε από την ακτινοβολία του.

Τι άρρητη αγαλλίαση Θεέ μου ήταν εκείνη, όταν μετά από αρκετή ώρα μπήκα στο ιερό να χαιρετήσω τον Πατριάρχη όπως έκαναν όλοι, εκείνος καθόταν συγκλονισμένος στο θρόνο του, τρέμοντας και κλαίγοντας με αναφιλητά, σαν μικρό παιδί (που το είχαν ίσως δείρει και επιπλήξει έντονα!).

Πώς θα είμαστε Κύριε στην ουράνια βασιλεία σου; Οταν εδω μας δίνεις ανείπωτες χαρές παρά την αναξιότητά μας... Θέλουν μερικοί να δούν θαύματα για να πιστέψουν. Δεν σκέφτονται αν είναι σε θέση να τα δούνε, αν θα αντέξει η καρδιά τους και δεν θα μείνουν επί τόπου! Έπρεπε να τα ζήσω και γω όλα αυτά για να καταλάβω (τρόπος του λέγειν!) σαν γιατρός τι σημαίνουν. Πράγματι τώρα μόνο κατάλαβα και σαν επιστήμονας της ψυχολογίας τι περίπου σημαίνει θαύμα.

Όταν βγήκαμε έξω και ρωτούσαμε ο ένας τον άλλο τί είδε, εγώ ο ίδιος δεν ήμουν σίγουρος τι είδα και έλεγα ότι ίσως το είδα το άγιο Φως αλλά ίσως και να μην το είδα! Έπρεπε να περάσουν ώρες πολλές και μέρες για να το συνειδητοποιήσω ότι είδα κάτι που δεν το βλέπει κανείς κάθε μέρα, γιατί είναι κάτι το εξαιρετικό και καταπληκτικό. κορυφή

ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗ ΒΙΝΤΕΟΤΑΙΝΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Από τους πρώτους που την έδειξα ήταν η μητέρα μου και σε κάποια στιγμή την άφησα μόνη αφού εγώ ήξερα το περιεχόμενο... Σε λίγο με φώναξε για να δω κάτι το καταπληκτικό. Ξαναγυρίζω πίσω την ταινία και βλέπω μια πύρινη σφαίρα (σαν αυτή που είχα δεί από τα αριστερά) να βγαίνει από τα δεξιά του Π.Τ. και να γλύφει στην κυριολεξία τα κεφάλια του κόσμου κατευθυνόμενη προς την κοντινότερη κολώνα που έφεξε ολόκληρη μέχρι που να σβήσει. Γύρισα πολλές φορές την ταινία και δεν χόρταινα να το βλέπω. Για δεύτερη φορά έκπληξη για μένα και μεγαλύτερο θαύμα. Τρανή απόδείξη ότι όχι μόνο είδα το φως αλλά έχασα και πολλά άλλα που δεν είδα!!! Και το καταπληκτικότερο ότι δίπλα στην κολώνα αυτή στεκόταν αρκετοί από την ομάδα μας (ανάμεσα σ αυτούς και η αδερφή μου Αθηνά, οδοντίατρος, που είδε όμως τη δεύτερη πύρινη σφαίρα!) και κανένας δεν ανέφερε το γεγονός που θα έπρεπε όχι μόνο να το είχαν δει αλλά και να τρομάξουν μην καούν από τη φλόγα! Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου!

Όταν αργότερα έδειξα την ταινία σε κάποιος θείους μου, είπε ένας απ αυτούς, ότι σίγουρα στην οροφή του ναού θα έχουν κάποια λέιζερ οι παπάδες... και δίνουν αυτό το αποτέλεσμα φωτοσκιάσεων!!! (Απόρησα λέγοντας ότι θα έπρεπε στα Ιεροσόλυμα να είχαν ανακαλύψει τα λέιζερ εδώ και εκατοντάδες χρόνια που συμβαίνει το φαινόμενο αυτό) Όταν βέβαια έφτασε η ταινία στο σημείο της πύρινης σφαίρας, δεν μπορούσαν να δώσουν καμιά μα καμιά εξήγηση... κορυφή

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ

ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ

Είναι ένα γαλαζόλευκο καθαρό φως σε ταινίες και λάμψεις που κινείται παιχνιδίζοντας στο περιβάλλον και τα αντικείμενα και δημιουργώντας μια ευχάριστη εντύπωση.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι κάθε χρόνο δεν γνωρίζεις με ποιά μορφή ακριβώς θα εμφανιστεί επειδή έχουμε και έκτακτες μορφές που εμφανίζεται όπως οι πύρινες σφαίρες που είδαμε και βιντεοσκοπήσαμε το 1994 πράγμα που δεν είδαμε την επόμενη χρονιά... Εκείνο που είναι σταθερό πάντοτε είναι

α) το ότι ανάβει η ακοίμητη κανδήλα πάνω στον Πανάγιο Τάφο του Χριστού και πολλές φορές και όλα τα κανδήλια που βρίσκονται πάνω από την είσοδο του Τάφου.

β) Ανάβουν λαμπάδες του πλήθους μόνες τους, σποραδικά και ακανόνιστα ακόμη και σε μεγάλες αποστάσεις και έξω από το ναό... (αυτό το καταπληκτικό φαινόμενο είχα την τύχη να παρακολουθήσω το Πάσχα του '95, όταν σαν ιερομόναχος έλαβα μέρος στην τελετή του Αγίου φωτός και κρατούσα και ο ίδιος ψηλά τη λαμπάδα. Δεν άναψε όμως η δική μου, αλλά είδα με τα μάτια μου και ρίγησα, άλλες λαμπάδες μέσα στο πλήθος του κόσμου να ανάβουν σποραδικά, αφού για λίγο στην αρχή κάπνιζαν!)

γ) Αστραπές γαλαζόλευκες φωτίζουν τον αέρα για μερικά λεπτά συνέχεια που δημιουργούν ρίγη συγκινήσεως στους προσκυνητές. κορυφή

ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΝΕΚΡΑΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

Μέσα στο υπόλοιπο πρόγραμμα, ήταν και η επίσκεψη στο Ειδικό Μουσείο της Βίβλου, στα Ιεροσόλυμα.

Το 1947 μια τυχαία αλλά πολύ σπουδαία ανακάλυψη, έφερε στο φως τα σπουδαιότερα ίσως χειρόγραφα της ανθρωπότητας. Χειρόγραφους παπύρους με αυτούσια ολόκληρα κεφάλαια από την Παλαιά Διαθήκη και μάλιστα τον Προφήτη Ησαία. Τα Χειρόγραφα αυτά χρονολογήθηκαν από τους ειδικούς αρκετά χρόνια πριν τη γέννηση του Χριστού και γι αυτό φυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού σε ειδικό περιβάλλον ενός μουσείου-υποβρυχίου!

Πρόκειται για ένα Εβραϊκό εύρημα αλλά με τεράστια αξία και για το Χριστιανισμό. (περισσότερα για τα χειρόγραφα του Qumran)

Ο λόγος είναι, επειδή υπήρξαν αρκετοί μέχρι τώρα πολέμιοι που υπεστήριξαν ότι οι Χριστιανοί αλλοίωσαν εκ των υστέρων αρκετά χωρία της Π.Δ. για να τα ταιριάξουν σαν προφητείες με την Καινή Διαθήκη. Τώρα τα ευρήματα πείθουν και τον πιο κακόπιστο ότι το κείμενο της Π.Δ. είναι αυθεντικό και ταιριάζει απόλυτα με αυτό που έχουμε και εμείς σήμερα μεταφρασμένο από τους Ο΄.

Ο Χριστός δεν ήταν ένας τυχαίος στην ιστορία του ανθρώπινου γένους αλλά ο μοναδικός αναμενόμενος Μεσσίας του Ισραήλ μα και ολόκληρης της ανθρωπότητας.

By fr. Antonios Stylianakis M.D. http://users.otenet.gr/~styliant/Agiofos.htm

"Ομιλία στην Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως"

(Του Μοναχού Ιωακείμ Σεραφειμιάτη)

Αγαπητοί μου αδελφοί, βρισκόμαστε σε μια περίοδο ενός μεγάλου αγώνα, σε μια περίοδο εξετάσεων. Όπως και οι μαθητές και οι σπουδαστές δίνουν εξετάσεις για να περάσουν την τάξη, έτσι και εμείς αυτήν την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής δίνουμε τις δικές μας εξετάσεις για να περάσουμε την τάξη, να περάσουμε από τον θάνατο στην ζωή.

Βρισκόμαστε στη μέση αυτών των εξετάσεων, στη μέση αυτού του αγώνα, όπου η Εκκλησία μας με τη σημερινή εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως μας βοηθά, μας δίνει δύναμη, θάρρος, για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας αυτόν. Μας προβάλλει το μεγαλύτερο όπλο του κάθε χριστιανού που είναι ο Σταυρός του Χριστού μας, με σκοπό να μας δώσει παρηγοριά, να πάρουμε δύναμη, να μας δώσει ψυχική ανάταση και να μας κάνει άξιους να ακολουθήσουμε τον Κύριο στα Πάθη και την Ανάστασή του.

«Σταυρόν Χριστού τον τίμιον, σήμερον προτεθέντα, ιδόντες προσκυνήσωμεν και πιστώς ευφρανθώμεν», μας παρηγορεί το Εξαποστειλάριο του όρθρου, δηλαδή βλέποντας σήμερα τον τίμιο Σταυρό του Χριστού, θα τον προσκυνήσουμε και θα ευφρανθούμε, θα πάρουμε δύναμη για τον αγώνα μας.

Η σημερινή εορτή γενικεύθηκε στην Εκκλησία, τον Η΄ αιώνα και προέρχεται από την Μονή Στουδίου. Αφορμή για αυτήν την εορτή, μας παρέχει το γεγονός της 6ης Μαρτίου, όπου η Εκκλησία μας τιμά την εύρεση του Τιμίου Σταυρού και η εορτή αυτή συμπίπτει πάντα να είναι σε περίοδο Τεσσαρακοστής. Και επειδή όπως γνωρίζετε, αυτή η περίοδος είναι πένθιμη για την Εκκλησία και δεν τελείται κανονική Θεία Λειτουργία σύμφωνα με κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων, δεν θα μπορούσε να εορταστεί πανηγυρικά η εορτή αυτή, έτσι η Εκκλησία όρισε την σημερινή ημέρα, να εορτάζουμε την προσκύνηση του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού.

Σήμερα λοιπόν σε αυτήν την λαμπρή εορτή, μας παραγγέλει ο Χριστός μέσα από το ευαγγελικό ανάγνωσμα: «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω ευατόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, να απαρνηθεί τον εαυτόν του, να πάρει και να σηκώσει τον σταυρό του και να με ακολουθήσει. Όποιος θέλει να με ακολουθήσει… όποιος θέλει.

Βλέπουμε εδώ την ελευθερία του Χριστού στον λόγο Του αυτό. Δεν υποχρεώνει κανέναν, μας αφήνει ελεύθερη τη βούληση να πράξουμε εμείς ότι θέλουμε. Να απαρνηθούμε τον εαυτόν μας, να απαρνηθούμε τον αμαρτωλό εαυτό μας, να κόψουμε κάθε σχέση με τα πάθη, με κάθε αμαρτία, να υποστούμε θλίψεις, δοκιμασίες και να γενικά να θυσιαστούμε για τον Χριστό, όπως και Εκείνος θυσιάστηκε για εμάς, με τον σταυρικό Του θάνατο. Αυτήν την περίοδο ακόμα περισσότερο εντείνουμε την προσπάθειά μας, θυσιαζόμαστε να νεκρώσουμε τον παλαιό άνθρωπο της αμαρτίας, να καθαριστούμε για να κατοικήσει μέσα μας ο Χριστός, όπως μας λέει και ο Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή: «Χριστώ συνεσταύρωμαι· ζω δε ουκέτι εγώ, ζή δε εν εμοί Χριστός».

Την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που διανύουμε, πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είναι μια περίοδος που αποφεύγουμε να τρώμε κάποιες τροφές που έχει ορίσει η Εκκλησία, δεν είναι μόνο περίοδος νηστείας φαγητού, προσπαθούμε να νηστεύουμε από όλα, τις σαρκικές επιθυμίες, το τσιγάρο, το ποτό, τα ξέφρενα γλέντια, την χαρτοπαιξία και τις αμαρτίες, τον εγωισμό, την υπερηφάνεια, το μίσος, την κατάκριση, την πολυλογία, το κουτσομπολιό, και τόσες άλλες.

Μας δίνεται λοιπόν η ευκαιρία να αποδείξουμε έμπρακτα με τον αγώνα μας κατά της αμαρτίας και των παθών που προανέφερα, την αγάπη μας προς τον Χριστό και να θυσιαστούμε όπως θυσιάστηκε και θυσιάζεται Εκείνος για εμάς.

Να γίνουμε κι εμείς σαν τον άσωτο υιό της παραβολής στο ΙΕ’ κεφ. κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Να μετανοήσουμε όπως και ο άσωτος αυτός υιός, να διώξουμε από πάνω μας τις αμαρτίες, που νεκρώνουν τον άνθρωπο και να γίνουμε φως, για να μπορέσουμε να ενωθούμε με τον Θεό που είναι Φως. Διότι αν δεν γίνουμε φως δεν θα μπορέσουμε να ενωθούμε μαζί Του, αν δεν είμαστε το ίδιο, δεν μπορεί να γίνει ένωση, το ξύλο κολλά μόνο με το ξύλο, το σίδερο επίσης με το σίδερο.

Το ξύλο δεν κολλά με το σίδερο, έτσι και εμείς μέσα σε αυτήν την περίοδο των εντατικών προσευχών, της μετάνοιας, των Ακουλουθιών που είναι μεγαλύτερες σε διάρκεια, την νηστεία και όλες τις αρετές που καλλιεργούμε, προσπαθούμε να απαρνηθούμε τον παλαιό εαυτό μας και να γίνουμε φως για να ενωθούμε μαζί Του. Απαρνιόμαστε τον αμαρτωλό εαυτό μας, σηκώνουμε τον σταυρό των θλίψεων και των δοκιμασιών και ακολουθούμε τον Χριστό μας. Κάτι το οποίο γίνεται θεληματικά, θέλουμε και το κάνουμε και το κάνουμε από αγάπη. Όπως σας προανέφερα δεν μας υποχρεώνει ο Χριστός, «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν…».

Ακούσαμε επίσης στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα τα εξής λόγια: «τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;» Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο εάν κερδίσει τον κόσμο όλο, όλα τα υλικά αγαθά και στο τέλος χάσει την ψυχή του; Τι θα τον ωφελήσει αγαπητοί μου; Απολύτως τίποτα! Δυστυχώς όμως, στην σημερινή παγκόσμια κοινωνία της ύλης που ζούμε, μας θέλουν αποχαυνωμένους, μας αποτρέπουν από τον κύριο σκοπό μας, που είναι η ένωσή μας με τον Χριστό και αυτό που μας προσφέρουν είναι η ύλη.

Όλοι και όλα τα συστήματα εργάζονται, στο πως θα μας κάνουν πλουσιότερους, πως θα κάνουμε την ζωή μας πιο απλή σου λένε δήθεν, αλλά με απώτερο σκοπό την προσκόλλησή μας στην ύλη. Το λυπητερό είναι ότι τούς πιστεύουμε. Και τι κάνουμε;

Προσπαθούμε να χτίσουμε σπίτι, να αποκτήσουμε 4 με 5 πτυχία ο καθένας, να γίνουμε επιστήμονες, να πάρουμε αυτοκίνητο, υπολογιστές, κινητό τηλέφωνο κ.ο.κ., όλη την ώρα η έννοια μας και η ζωή μας να είναι γύρω από την ύλη. Και τελικά τι γίνεται όταν τα αποκτήσουμε όλα αυτά; Αντί να είμαστε σε καλύτερη θα λέγαμε θέση, να έχουμε καλύτερη ζωή, δεν μας αφήνουν όλα αυτά σε ηρεμία, τρέχουμε για το ένα, τρέχουμε για το άλλο, τρέχουμε για εκείνο και το μόνο που κάνουμε είναι να πέφτουμε όλο και περισσότερο, σωματικά, ψυχικά και πνευματικά.

Έρχεται όμως μια μέρα που φεύγουμε από αυτή τη ζωή και δυστυχώς έχουμε κερδίσει όλα τα άλλα και χάσαμε την ψυχή μας. Και τι θα μας ρωτήσει ο Χριστός αδελφοί μου; Τι πιστεύετε ότι θα μας ρωτήσει εκείνη την ώρα; Τον Χριστό δεν Τον ενδιαφέρει εάν έκανα οικογένεια, εάν έκανα 10 παιδιά, εάν έγινα ιατρός, εάν έγινα επιχειρηματίας, εάν έγινα ιερέας, εάν έχω 10 πτυχία, εάν το ένα, εάν το άλλο.

Αυτό που θα με ρωτήσει και θα ρωτήσει όλους εάν γίναμε Άγιοι. Δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Είναι το πρώτο πράγμα που θα ρωτήσει, εάν γίναμε άγιοι. Διότι όπως λέει και ο ιερέας στην Θεία Λειτουργία σε κάποια ευχή: «Ο Θεός ο άγιος, ο εν αγίοις αναπαυόμενος», δηλαδή ο Θεός που είναι Άγιος, βρίσκει ανάπαυση στους αγίους.

Επομένως τι θα πούμε εμείς εκείνη την ώρα; Πώς θα σταθούμε μπροστά Του; Τι θα του πούμε; Δεν πρόλαβα; Δεν είχα τον χρόνο; Έτρεχα για τα υλικά αγαθά;

Και θα μοιάσουμε στον άφρονα πλούσιο της παραβολής στο ΙΒ’ κεφ. κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, όπου θα σχεδιάζουμε το πώς θα περάσουμε τη ζωή μας, αλλά όμως θα έρθει την ίδια νύχτα που θα σκεφτόμαστε αυτά και θα ζητούν να πάρουν την ψυχή μας και θα μας πει ο Χριστός: όλα αυτά τα υλικά αγαθά που αποκτήσαμε ποιος θα τα πάρει; Τι θα γίνουν;

Έτσι λοιπόν, σκοπός δεν είναι να κερδίσουμε τα υλικά αγαθά της προσκαίρου αυτής ζωής, η οποία δεν είναι τίποτα μπροστά στην αιωνιότητα, αλλά σκοπός είναι να γίνουμε άγιοι. «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί». Να γίνεσθε άγιοι, γιατί άγιος είμαι και εγώ, μας αναφέρει η Α’ Καθολική Πέτρου Επιστολή. Και αυτό θα το πετύχουμε με τα έργα μας. Με την αγάπη μας και την θυσία μας για τον Χριστό. Πολύ περισσότερο σε αυτή την μεγάλη περίοδο του πνευματικού αγώνα, την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μας δίνεται αυτή η ευκαιρία να γίνουμε άγιοι.

Ας μην αφήσουμε λοιπόν, τις υπόλοιπες ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που απομένουν, να πάνε χαμένες. Μας δίνεται η ευκαιρία να τις αφιερώσουμε σε Εκείνον, που σταυρώθηκε για εμάς. Να Του δώσουμε χαρά, να μην Τον σταυρώνουμε ακόμα περισσότερο με τις πράξεις και τα έργα μας. Ας αποδείξουμε ότι είμαστε αληθινά παιδιά Του, όχι μόνο στα λόγια αλλά και στα έργα.

Δεν έχουμε να φοβηθούμε απολύτως τίποτα και πολύ περισσότερο, που σήμερα προσκυνούμε τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό, όπου με την βοήθειά του, θα μας αξιώσει να φτάσουμε στον τελικό σκοπό, να περάσουμε την τάξη, να περάσουμε από τον θάνατο στην Ζωή, να περάσουμε από το σκοτάδι στο Φως, να απαρνηθούμε τον αμαρτωλό εαυτό μας και να γίνουμε άγιοι. Να σηκώσουμε τον Σταυρό του Κυρίου σαν τον Σίμωνα τον Κυρηναίο και να Τον ακολουθήσουμε στο Πάθος και στην Ανάστασή Του. Αμήν.

------------------------------------------------

πηγή: freemonks.gr