ΒΙΑ, ΔΙΩΓΜΟΙ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

ΒΙΑ, ΔΙΩΓΜΟΙ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

 Ἡ ἐφαρμογή τῆς Καινοτομίας προσέκρουσεν ἐπί τῆς ὀρθοδόξου συνειδήσεως τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον παρέμεινεν ἑδραῖος εἰς τήν παραδοθεῖσαν πίστιν, ἀλλά καί ὡμολόγησεν καί ἤλεγξεν τούς Καινοτόμους καί ἀπεκάλυψεν τήν Καινοτομίαν.

 Ἰδιαιτέρως σημαντικόν τοῦτο, ὅτι ἐνῶ ἡ Ἱεραρχία προδίδει καί συνθηκολογεῖ, ὁ λαός, ὁ ἀδούλωτος οὗτος φύλαξ τῆς πίστεως, παραμένει ἑδραῖος ἐν τῆ πίστει, τάς δέ κατηγορίας, ἐξευτελισμούς καί διωγμούς εἰς οὐδέν λογίζεται.

 Μέγας ἀριθμός Κληρικῶν καί Λαϊκῶν τήν πρώτην Κυριακήν μετά τήν Καινοτομίαν, συνῆλθεν εἰς τήν αἴθουσαν ἐμποροϋπαλλήλων παρά τήν πλατεῖαν Μητροπόλεως καί ἐδημιούργησεν τόν νομικόν ἐκπρόσωπον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., τόν «ΣΥΛΛΟΓΟΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ», ὁ ὁποῖος τό 1926 διωργανώθη καί μετωνομάσθη εἰς «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ»·(37).

 Ἡ ἐκκλησιαστική δρᾶσις τῆς «Ε.Θ.Κ. τῶν Γ.Ο.Χ.» καί ἡ τῶν ἐξ Ἁγίου Ὄρους ἔξοδος ὡρισμένων Ἱερομονάχων καί ἡ ἀποκάλυψις τῶν ἀποφάσεων τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων, δι' ὦν κατεδικάσθη τελεσιδίκως ἡ Καινοτομία, ἔφεραν εἰς δύσκολον θέσιν τόν Χρυσόστομον Παπαδόπουλον, ὁ ὁποῖος ἐκίνησεν μεσαιωνικούς διωγμούς κατά τῶν Γ.Ο.Χ., ἀγνοῶν, ὅτι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί «δι' αὐτῶν τῶν κωλυόντων τά πράγματα αὐξάνεσθαι παρασκευάζει». (Ε.Π. 53, 258). Ἐν προκειμένω, διά τῶν μεσαιωνικῶν διωγμῶν ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ἐπέτυχεν τό ἀντίθετον, ἤτοι τόν θρίαμβον τῆς Ὀρθοδοξίας διά τῆς πλήρους ἀποκαλύψεως τοῦ ἐγκλήματός του.

 Ἀπό τό πρῶτον ἤδη ἔτος, μετά τήν ἀποτυχίαν νά παρασύρη τούς Γ.Ο.Χ. (τούς ὁποίους περιφρονητικῶς ἀπεκάλεσεν «παλαιοημερολογίτας») νά ἀκολουθήσουν τόν Νεοημερολογιτισμόν, μετῆλθεν ἀμέσως τούς διωγμούς. Ἀναβιώνουν οὔτω οἱ διωγμοί τῶν Πρωτοχριστιανικῶν χρόνων!

 Οἱ Χριστιανοί τότε ἐδέχθησαν τάς ψευδεῖς κατηγορίας καί ἐπιθέσεις τῶν Ἰουδαίων καί εἰδωλολατρῶν Ἱερέων. Τώρα δυστυχῶς, οἱ ἴδιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, κατηγοροῦνται ψευδῶς καί σύρονται εἰς κριτήρια ὑπό τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου!

 Ὅπως κατά τούς πρωτοχριστιανικούς αἰῶνας ἡ φοβερωτέρα κατηγορία, τήν ὁποίαν σπουδαίως ἔλαβεν ὑπ' ὄψιν της ἡ Ρωμαϊκή ἀρχή, ἦτο ὅτι οἱ Χριστιανοί συνωμότουν κατά τῆς Ρωμαϊκῆς ἀρχῆς, οὕτω καί τώρα οἱ Γ.Ο.Χ. ἐκατηγοροῦντο καί ὡς ὑπονομευταί τοῦ Ἔθνους! Αὐτή ἡ διαβολή κατά τῶν Ὀρθοδόξων, ὅτι δῆθεν συνωμοτοῦν, ἐγένετο πιστευτή ὑπό τῆς Κυβερνήσεως, διό λαμβάνει τά μέτρα της ἴνα συλλάβη τούς «συνωμότας» καί τούς ὁδηγήση εἰς τήν ἀγχόνην.

 Κατά τήν ἑορτήν τῶν Θεοφανείων τοῦ 1925, ἡ ὁποία εἶχεν προγραμματισθεῖ ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων νά ἑορτασθῆ εἰς τόν ἐν Π. Φαλήρω Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ξηροταγάρου καί κάμουν καί τήν κατάδυσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, καταφθάνει δύναμις χωροφυλάκων ὁ ἐπικεφαλῆς τῶν ὁποίων ἀπαιτεῖ τήν ἐκκένωσιν τοῦ Ναοῦ! Εὐνόητον εἶναι, ὅτι οὐδείς ὑπήκουσεν, ὁπότε δημιουργοῦνται σκηναί βίας, χύνεται αἷμα ἀθώων καί συλλαμβάνονται 29 ἄτομα, τά ὁποῖα ὁδηγοῦνται εἰς τό τμῆμα δι' ἔρευναν μήπως προκύψουν ἐνοχοποιητικά στοιχεῖα περί συνωμοσίας, ἤτοι ἔγγραφα, ὅπλα κ.λπ. Ἐκ τῆς ἐρεύνης οὐδέν ἐνοχοποιητικόν στοιχεῖον προέκυψεν, ὡς ἀνεμένετο, διό ἐν καταφανῆ ἀγανακτήσει διά τάς διαβολάς καί συκοφαντίας κατά τῶν Ὀρθοδόξων ὁ Διοικητής ἐφώναξεν: «Βρέ, δέν πέφτει ἡ Δημοκρατία μέ Εὐαγγέλια, Σταυρούς καί κομποσχοίνια»!.. Περιττόν κάθε σχόλιον.

 Ἐνῶ οἱ διωγμοί, αἱ συλλήψεις καί ἡ βία, συνεχίζονται ἀνά τό Πανελλήνιον, εἰς τήν Ἀττικήν σημειοῦνται αἱματηρά γεγονότα. Ἡ Ἐφημερίς «ΣΚΡΙΠ» τῆς 9/22 Νοεμβρίου 1927 ἔγραφεν:

 «Αἱματηραί σκηναί διεδραματίσθησαν χθές τήν πρωίαν εἰς τήν Μάνδραν, κατά τήν λειτουργίαν τοῦ ἑορτάζοντος, συμφώνως πρός τό Πάτριον ἡμερολόγιον, Ναοῦ τῶν Ταξιαρχῶν.

 Ἀστυνομικά Ὄργανα, πολιορκήσαντα καθ' ὅλην τήν νύκτα τήν Ἐκκλησίαν, ἐπετέθησαν, κατά τήν ἔξοδον τοῦ ἐκκλησιάσματος, ἐναντίον τοῦ ἀκαλύπτου καί ἀόπλου πλήθους. Τό πλῆθος εὑρεθέν πρό τῆς ἀπροόπτου αὐτῆς δολοφονικῆς ἐπιθέσεως, διεσκορπίσθη εἰς τάς παρόδους, εἰς τήν προσπάθειάν του νά κρυβῆ διά νά ἀποφύγη τάς δολοφονικάς σφαῖρας τῶν ὀργάνων τῆς τάξεως. Οἱ χωροφύλακες, καίτοι συνέλαβον τόν ἱερέα, συνέχισαν ἐν τούτοις τό δολοφονικόν ἔργον των, ὑπό τάς ἀράς καί τά ἀναθέματα τοῦ πλήθους καί ἰδίως τῶν γυναικῶν. Ὑπολογίζεται ὅτι ἔπεσαν ἄνω τῶν 40 πυροβολισμῶν ἐνῶ πλεῖστα θά ἦσαν τά θύματα, ἄν τό πλῆθος δέν διεσκορπίζετο καί δέν ἔσπευδε ἐγκαίρως νά κρυβῆ.

ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΕΩΣ

 Ἐκ τῶν ὑποκοπάνων τῶν χωροφυλάκων, πολλαί ἐκ τῶν γυναικῶν τοῦ Ἐκκλησιάσματος ἐτραυματίσθησαν, ἄλλαι ἐλαφρότερον, ἄλλαι βαρύτερον.

 Ἡ σοβαρώτερον ὅλων τραυματισθεῖσα εἶναι ἡ σύζυγος Κωνσταντίνου Ρούττη, Αἰκατερίνη, φέρουσα ἐπικίνδυνον τραῦμα δι' ὑπακοπάνου εἰς τήν κεφαλήν, ἥτις, μετεφέρθη εἰς Ἀθήνας καί νοσηλεύεται εἰς τόν «Εὐαγγελισμόν». Εἰς τόν «Εὐαγγελισμόν» μετεφέρθη καί ἡ σύζυγος Μελετίου Κατσαρέλλου, Ἀγγελική, ἥτις φέρει τραῦμα διά σφαῖρας εἰς τήν κεφαλήν.

 Ἡ μῆνις τῶν χωροφυλάκων δέν ἐσεβάσθη οὐδέ τό ἱερατικόν σχῆμα καί τό ἀξίωμα, τοῦ συλληφθέντος κληρικοῦ. Ὁ δυστυχής Ἱερεύς, ὅστις μετεφέρθη ὑπό κουστωδίας χωροφυλάκων εἰς τάς Ἀθήνας, εἶναι καταμωλλωπισμένος ἐκ τῶν ὑποκοπάνων τῶν ἀγροίκων τῆς ἐξουσίας.

 Φαίνεται, ὅτι λόγω τοῦ σκότους καί τῆς ἐπικρατησάσης συγχύσεως ἐκ τοῦ δημιουργηθέντος πανικοῦ ἀλληλοτραυματίσθησαν καί πολλά ἐκ τῶν ὀργάνων τῆς ἐξουσίας, μεταξύ τῶν ὁποίων καί εἷς ὑπομοίραρχος τραυματισθείς εἰς τόν πόδα ἐλαφρῶς.

 Συντάκτης τοῦ «Σκρίπ», ζητήσας χθές τό ἑσπέρας ἐκ τοῦ Νοσοκομείου «Εὐαγγελισμός» πληροφορίας περί τῆς καταστάσεως τῶν θυμάτων, ἔμαθεν ὅτι ἡ κατάστασις τῆς πρώτης, τῆς Αἰκατερίνης Κ. Ρούττη, εἶναι ἀπελπιστική, καί ἐλάχιστοι ἐλπίδες διασώσεώς της ὑπάρχουν. Ἡ Κατσαρέλλου εὑρίσκεται ἐκτός κινδύνου». (Ἐφημερίς «ΣΚΡΙΠ» 9/21 Νοεμβρίου 1927).

 Τήν ἑπομένην, ἤτοι τήν 16/28 Νοεμβρίου 1927, εἰς ἁπάσας τάς ἐφημερίδας ἀνεγράφετο ἡ εἴδησις ὅτι ἀπέθανεν τό θῦμα τῆς Μάνδρας, ἡ Αἰκατερίνη Κ. Ρούττη. Ἡ ἐφημερίς «ΕΣΠΕΡΙΝΗ» ἔγραφεν:

 «ΑΠΕΘΑΝΕ ΤΟ ΘΥΜΑ ΤΩΝ ΣΚΗΝΩΝ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ

 ΜΗΤΗΡ ΔΥΟ ΤΕΚΝΩΝ

 Τήν 4ην πρωινήν τῆς σήμερον ἀπεβίωσεν εἰς τόν «Εὐαγγελισμόν» τό θῦμα τῶν προχθεσινῶν σκηνῶν τῆς Μάνδρας Αἰκατερίνη, σύζυγος Κωνσταντίνου Ρούττη ἐτῶν 27 καί μήτηρ δύο τέκνων. Ἡ σορός τῆς θανούσης θά μεταφερθῆ σήμερον εἰς Μάνδραν ὅπου θά γίνη ἡ Κηδεία δαπάναις τῆς Ἑλληνικῆς Θρησκευτικῆς Κοινότητος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν».

 Ἐπίσης, ἡ ἐφημερίς «ΣΚΡΙΠ», εἰς κύριον ἄρθρον της ὑπό τόν τίτλον: «ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ» τήν ἰδίαν ἡμέραν καταγγέλλει τόν Καινοτόμον Ἀρχιεπίσκοπον Χρυσόστομον καί τήν καινοτομίαν του. Θεωροῦμεν ἀπαραίτητον νά παραθέσωμεν τό ἀνωτέρω ἄρθρον αὐτούσιον:

ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ

 Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος διά τῶν ἀρχηγῶν της ἐπροκάλεσε τό πρῶτον ἀδελφικόν αἷμα. Ὁ ἄγριος ὑποκόπανος τοῦ χωροφύλακος ἐβάφη εἰς τήν Μάνδραν μέ τό αἷμα τῶν πιστῶν τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου, καί ἀπέστειλεν εἰς τόν τάφον ἕν θῦμα του μίαν πτωχήν γυναῖκα ἐμμένουσαν εἰς τήν παράδοσιν τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου. Ἡ ἀτυχής χωρική ἐξέπνευσεν εἰς μίαν κλίνην τοῦ «Εὐαγγελισμοῦ» ἐν μέσω ἀλγηδόνων ἐκ τῶν τραυμάτων της. Καί τό θῦμα τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου παραδίδον τήν ψυχήν πρός τόν Ὕψιστον θά εἶχε πρό τῶν ὀφθαλμῶν του τήν εἰκόνα τῶν Ταξιαρχῶν ἐνώπιον τῆς ὁποίας ἔκαιε τόν λιβανωτόν τῆς λατρείας του εἰς ἡμέραν ἑορτῆς κατά τό παλαιόν ἡμερολόγιον καί ἐνῶ ἐτέλει τά θρησκευτικά της καθήκοντα ἐδέχθη ἐπί τῆς κεφαλῆς της τόν ὑποκόπανον τοῦ χωροφύλακος. Καί θά ἠρώτησε: Ποῖον ἦτο τό ἔγκλημά της διά νά πέση ἐπί τοῦ κρανίου της ὁ ὑποκόπανος ὥστε ὁ λιβανωτός ὁ καιόμενος ὑπέρ τῆς πίστεώς της νά ραντισθῆ μέ τό αἷμα της; Ἀλλ' ὁ Ὕψιστος παραλαμβάνων τήν ἀθώαν ψυχήν τῆς ἁπλοϊκῆς γυναικός ἀφῆκε τήν ἀπάντησιν νά τήν δώση ὁ ἐπί τῆς γῆς ἀντιπρόσωπός Του, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν τοῦ νέου ἡμερολογίου καί ὑπεύθυνος τῆς ἀγριότητος τῶν ὑποκοπάνων κατά τῶν κατοίκων τῆς Μάνδρας, τῶν ἐμενόντων εἰς τό παλαιόν ἡμερολόγιον. Καί ἐνῶ ἡ ἐλευθερία τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ εἶναι σεβαστή καί εἰς τούς ἀγρίους ἀκόμη, ἐνῶ τό Ἑλληνικόν Σύνταγμα, ἔστω καί τό «Δημοκρατικόν», ἀνεγνώρισε τήν ἐλευθερίαν ταύτην, ἐνῶ ἀφέθησαν οἱ τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου πιστοί νά τελῶσι τήν λατρείαν των κατά τάς Παραδόσεις των, ὁ ὑποκόπανος τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καταφέρεται βαρύτατος κατά τῶν παλαιοημερολογιτῶν τῆς Μάνδρας, διότι κατ' οὐσίαν ὁ ὑποκόπανος τοῦ νεοημερολογιτικοῦ νεωτερισμοῦ ἔβαψε μέ αἷμα τόν ναόν τῆς Μάνδρας καί ἀπέστειλε εἰς τόν τάφον τήν πτωχήν χωρικήν γυναῖκα. Διά τῶν ὑποκοπάνων λοιπόν, διά τῶν βανδαλισμῶν, διά τῶν διωγμῶν, διά τῶν ἀστυνομικῶν ὀργάνων καί διά πάσης ἀγριότητος ἐννοεῖ ἡ Κυβέρνησις καί ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν νά ἐπιβάλουν τό νέον ἡμερολόγιον, νά μεταβάλουν τήν θρησκευτικήν τάξιν καί νά τρομοκρατήσουν τήν συνείδησιν τοῦ Λαοῦ;

 Ἐννοοῦν νά προσφέρουν τό αἷμα τῶν πιστῶν τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου εἰς τόν βωμόν τοῦ νεωτερισμοῦ τοῦ νέου; Ἐννοοῦν νά δημιουργήσουν Μάρτυρας καί θύματα τοῦ Παλαιοῦ διά τῆς μεσαιωνικῆς τρομοκρατίας των; Ἐννοοῦν λοιπόν νά ἐξαπολύσουν τήν θύελλαν τῆς ἀναστατώσεως εἰς τήν θρησκευτικήν συνείδησιν τοῦ Λαοῦ καί νά θερίσουν τούς καρπούς τοῦ νέου ἡμερολογίου εἰς αἴματα, θύματα καί τάφους πιστῶν τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου; Αἱ ἀποτρόπαιαι σκηναί τῆς Μάνδρας, ἀποτελοῦν τήν φοβερωτέραν ἀπόδειξιν τῆς οἰκτρᾶς καταστάσεως τήν ὁποίαν ἐδημιούργησεν ὁ νεοημερολογιακός νεωτερισμός, εἰς τόν ὁποῖον ἐπέμεινε καί ἐπέβαλεν ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν. Ἐχωρίσθη ὁ λαός εἰς δύο μερίδας καί διηνοίχθη ἕν βαθύ χάσμα μεταξύ τῶν παραδόσεων τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου καί τῶν νεωτερισμῶν, τοῦ νέου, νεωτερισμῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπεκτείνονται ὁλοέν εἰς ὅλας τάς τυπικάς καί οὐσιώδεις ἐκδηλώσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς τῆς Ἑλλάδος.

 Τό πνεῦμα τό νεωτεριστικόν, τό ὁποῖον ὑπηγόρευσε δῆθεν ἡ προοδευτική ἐξέλιξις, ἐπέφερεν ἀναμφισβητήτως ἀναστάτωσιν καί ἀνατροπήν εἰς παραδόσεις, θεσμούς, τάξιν καί προήγαγε τήν ἠθικήν ἔκλυσιν ἐν τῆ διοικήσει τῆς Ἐκκλησίας. Διότι τά κρούσματα τῆς ἀναρχίας καί τῆς ἀνηθικότητος κληρικῶν, ἀσεβούντων ἐντός τῶν ναῶν, τά προτεσταντικά δόγματα, τά ὁποῖα Θεοτοκομάχοι ἱερεῖς εἰσάγουν εἰς τήν συνείδησιν τοῦ λαοῦ, αἱ ἐλευθεριότητες τῶν κουρεμένων κεφαλῶν ἐν τῆ Ἐκκλησία, ἡ γενική ἀτόνησις καί χαλάρωσις τῶν ἐκκλησιαστικῶν νόμων, ἡ καπηλεία, ἡ σκανδαλώδης τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀξιωμάτων, τό ἐμπορικόν πνεῦμα τό ὁποῖον διέπει τάς συναλλαγάς κληρικῶν καί λαοῦ, πάντα ταῦτα τά δεινά ἐν τῆ Ἐκκλησία, ὀφείλονται εἰς τό ἀνατρεπτικόν, τό νεωτεριστικόν πνεῦμα, τοῦ ὁποίου ἡ οὐσιωδεστέρα κατάκτησις εἶναι ἡ ἐφαρμογή τοῦ νέου ἡμερολογίου. Ἀλλά οἱ νεωτερισταί, οἱ σκανδαλισταί τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἀνατροπεῖς τῶν παραδόσεών της ἐννοοῦν καί διά τοῦ ὑποκοπάνου νά ἐπιβάλουν τό νέον ἡμερολόγιον καί διά τῶν αἱμάτων νά ἀνεγείρουν τό οἰκοδόμημα τούτου. Ἀλλά αἷμα πιστῶν καί μαρτύρων μιᾶς παραδόσεως, μιᾶς πίστεως θρησκευτικῆς τάξεως εἶναι ἀνάμικτον μέ τόν λιβανωτόν, ὁ ὁποῖος καίεται ὡς θυμίαμα εἰς τούς ναούς. Καί τό αἷμα τοῦτο ἀποτελεῖ θυσίαν εἰς τήν Παράδοσιν, εἰς τόν Θεόν! Τό δέ αἷμα τῆς Μάνδρας καί τό θῦμα τοῦ ὑποκοπάνου τοῦ χωροφύλακος ὑποδεικνύει τούς ἐνόχους καί ὑπευθύνους, οἴτινες χειραγωγοῦν σήμερον τόν ὑποκόπανον τοῦ νέου ἡμερολογίου καί ἰθύνουν τόν νεωτεριστικόν ἄνεμον ἐν τῆ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τήν αὐριανήν θύελλαν τῶν πιστῶν τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου». («ΣΚΡΙΠ» 29.11.1927).

 Καί ἡ ἐφημερίς «ΕΣΠΕΡΙΝΗ» τῆς 29.11.1927, ἐπίσης γράφει:

Η ΕΝΟΧΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

 Εἰς μίαν κλίνην τοῦ «Εὐαγγελισμοῦ» ἀπέθανε χθές τήν πρωίαν ἡ πτωχή γυναικούλα τῆς Μάνδρας, ἡ Αἰκατερίνη Κ. Ρούττη, ἐτῶν 27, μήτηρ δύο τέκνων. Εἶναι ἡ πτωχή μητέρα ἡ ὁποία ἔπεσεν ἀπό τά χτυπήματα τοῦ ὑποκοπάνου τοῦ χωροφύλακος. Εἶχε διαπράξει φοβερόν ἔγκλημα; Ἐπίστευεν εἰς τό παλαιόν ἡμερολόγιον καί ἐνόμισεν ὅτι ἔπρεπε τήν ἑορτήν τῶν Ταξιαρχῶν νά ἑορτάστη τήν ἡμέραν τήν ὁποίαν ἔκρινεν ὡς ὀρθοτέρα. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως, ἡ Ἱερά Σύνοδος, ὥπλισε τήν χεῖρα τοῦ χωροφύλακος. Καί διέταξε: Κτυπᾶτε. Καί οἱ χωροφύλακες ἐκτύπησαν. Ἡ μητέρα ἀπέθανεν ἀπό τά τραύματα καί τά δύο της παιδάκια ρίπτονται ἔρημα καί ὀρφανά μέσα εἰς τήν ζωήν.

 Δέν εὐθύνεται διά τόν φόνον αὐτόν ὁ χωροφύλαξ. Τήν εὐθύνην, βαρεῖαν καί ἀσυγχώρητον, φέρει ὁ Μητροπολίτης Ἀθηνῶν, μέ τόν πρωτοφανῆ μεσαιωνισμόν του εἰς μεθόδους καί μέσα διά τῶν ὁποίων παραβιάζεται ἡ ἐλευθέρα συνείδησις καί τό δικαίωμα τῆς ἐλευθέρας λατρείας. Φέρει τήν εὐθύνην αὐτός, ὁ ὁποῖος κρατεῖ εἰς τάς φυλακάς πιστούς χριστιανούς, ὁ ὁποῖος ἐκήρυξε τόν διωγμόν κατ' ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι οὐδέν διέπραξαν ἔγκλημα, αὐτός ὁ ὁποῖος αὐθαιρέτως μετέβαλε τό ἡμερολόγιον εἰς τό ὁποῖον διά τῆς βίας καί τοῦ ὑποκοπάνου ζητεῖ νά ὑποτάξη τόν Λαόν.

 Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Ἀθηνῶν, δέν σᾶς ὁμιλεῖ κανείς φανατικός, δέν σᾶς κατηγορεῖ ἀπό τήν στήλην αὐτήν ἄνθρωπος τοῦ παλαιοῦ ἤ τοῦ νέου ἡμερολογιου. Σᾶς ἀπευθύνει τήν κατηγορίαν ἄνθρωπος ἐλεύθερος, ἐν ὀνόματι τῶν αἰωνίων ἀρχῶν τῆς ἐλευθέρας συνειδήσεως. Δέν ἐκτοξεύει καθ' ὑμῶν τήν στιγμήν αὐτήν τήν κατηγορίαν μία θρησκόληπτος μοναχή διά νά τήν ρίψετε εἰς τήν φυλακήν ἤ φανατικός Χριστιανός διά νά στρέψετε κατ' αὐτοῦ τόν ὑποκόπανον τοῦ χωροφύλακος. Σᾶς ὁμιλεῖ ἄνθρωπος ἐλεύθερος. Καί σᾶς λέγει κατά πρόσωπον: Εἶσθε ὁ ἔνοχος τοῦ φόνου τῆς γυναικός. Καί ἀπό τῆς στιγμῆς ταύτης, ἀπό τῆς στιγμῆς κατά τήν ὁποίαν ἔκλεισεν αὐτή ἐπάνω εἰς τήν κλίνην τοῦ πόνου τά μάτια της, ἔ, μακαριώτατε Μητροπολῖτα, σεῖς εἶσθε ὑπόδικος ἔναντι πάσης ἐλευθέρας συνειδήσεως καί οὐδείς συγχωρεῖ τό ἔγκλημά σας. Εἶσθε ὑπόδικος ἔναντι τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ νόμου.

 Τί ζητεῖτε, λοιπόν, Μακαριώτατε; Θέλετε ν' ἀσπασθοῦν ὅλοι τό ἡμερολόγιόν σας; Διατί ὅμως δέν ζητεῖτε, ἀφοῦ τόση εἶναι ἡ διά τήν Ἐκκλησίαν φροντίς, ν' ἀσπασθοῦν ὅλοι τήν λατρείαν καί τήν θρησκείαν τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας; Ἀναγνωρίζετε τό δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῆς πίστεως εἰς τούς ἀλλοθρήσκους, ἀλλά δέν ἀνέχεσθε ν' ἀκολουθοῦν ἄλλο ἡμερολόγιον, ἄλλο ἀπό ἐκεῖνο τό ὁποῖον μέ τήν συνεργασίαν μερικῶν λιποτακτῶν καί ἐγκληματιῶν ἐπιβάλλετε. Διότι δέν λησμονεῖ κανείς ὅτι ὑπό τό Διάταγμα ἐκεῖνο ὑπάρχουν αἱ ὑπογραφαί τῶν ἐπαναστατῶν, οἱ ὁποῖοι ἐδολοφόνησαν τούς Ἕξ. Καί ὁμιλεῖτε περί νομίμου μεταβολῆς τοῦ ἡμερολογίου; Ἀλλ' ὅταν τόσον σεβασμόν πρός τήν ὑπογραφήν τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων ἔχετε, μακαριώτατε Μητροπολῖτα, προκειμένου περί τοῦ ἡμερολογίου, διατί ὅταν διά τῶν ὑπογραφῶν αὐτῶν ἐγκαινιάζετο ἡ ἀπαλλοτρίωσις τῶν κτημάτων τῆς Ἐκκλησίας δέν ἠθέλατε ν' ἀναγνωρίσετε αὐτάς; Καί ἐνῶ τόσας κατεβάλλετε ἐνεργείας διά τήν ἀνατροπήν τοῦ διατάγματος ἐκείνου, διά τήν ἐφαρμογήν ὅμως τοῦ ἄλλου φονεύετε μίαν γυναῖκα, φυλακίζετε πιστούς, σεῖς ὁ ὁποῖος, ὑποτίθεται, ἐπιβάλλεται νά ἐφαρμόζετε τό «Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν».

 Νά προχωρήσω; Ὑπάρχουν τόσα πράγματα, διά τά ὁποῖα θά εἶχε νά φροντίση ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης καί τά ὁποῖα θίγουν τήν Ἐκκλησίαν. Ὑπάρχουν τόσα σκάνδαλα, τά ὁποῖα ἔφθασαν μέχρι τοῦ τύπου. Ὑπάρχουν τόσαι κατηγορίαι τάς ὁποίας ἀντίπαλοί του ἀπευθύνουν κατ' αὐτοῦ καί διατάσσονται τώρα ἀνακρίσεις. Δέν ἐρευνῶμεν. Ἤ μήπως ἡ Σύνοδος δέν κατηγόρησεν αὐτόν διά παραβάσεις τινάς; Δέν συζητοῦμεν. Ἀλλ' ὡς ἐλεύθεροι ἄνθρωποι ἐκτοξεύομεν τήν κατηγορίαν ἐναντίον τοῦ Μητροπολίτου Ἀθηνῶν καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου: «Εἶσθε ἔνοχοι, πάντες καί ὅσοι διατάσσετε καί ὅσοι ἀνέχεσθε τόν διωγμόν τῶν πιστῶν. Εἶναι ἐλεύθεροι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ὄχι τό παλαιόν ἡμερολόγιον νά πιστεύουν, ἀλλά καί Τοῦρκοι καί Ἑβραῖοι καί Βουδισταί νά γίνουν. Θέλετε ὅμως νά δεσμεύσετε τήν συνείδησίν των, θέλετε μέ τούς μεσαιωνισμούς καί τόν ὑποκόπανον τοῦ χωροφύλακος νά συντρίψετε τήν ἐλευθερίαν τῆς λατρείας; Εἶσθε ἔνοχοι τῆς πτωχῆς τῆς Μάνδρας.

 Ἀπό τῆς στιγμῆς αὐτῆς πᾶσα ἐλευθέρα συνείδησις, ἀνωτέρα παντός ἡμερολογιακοῦ ζητήματος, ἔχει τήν ὑποχρέωσιν νά ἐξεγερθῆ ἐναντίον ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν νά ἐμφανισθοῦν ὡς προωδευμένοι ἄνθρωποι μέ τήν μεταβολήν τοῦ ἡμερολογίου, ἐνῶ εἰς τάς μεθόδους των ἀποδεικνύονται ἱεροεξετασταί καί βάρβαροι. Ἀπό τῆς στιγμῆς αὐτῆς κάθε ἐλεύθερος ἄνθρωπος, μέ ψυχράν τήν λογικήν, στρέφεται ἐναντίον τῆς σημερινῆς ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς. Κρατοῦμεν τό μαστίγιον. Καί δέν θά διστάσωμεν εἰς τό ἀνηλεές μαστίγωμα τῶν ἀνελευθέρων Ἱεραρχῶν. Ἄν αὐτοί ἐγκαινιάζουν ὑποκόπανον, τί θ' ἀναγκάση τούς ἐλευθέρους ἀνθρώπους νά μή στρέψουν κατ' αὐτῶν τό μαστίγιον, τό ὁποῖον θά ξεσχίση προσωπίδας εὐσεβῶν καί γόητρον ἀμφίβολον; Τό μαστίγωμα ἄλλως τε τό ἐδίδαξε ὁ Χριστός, ὁ Θεός πού ἠγάπησε τούς ἐχθρούς Του, ἀλλ' ὁ ὁποῖος δέν συνεχώρησε τούς ἐμπόρους τῆς Ἐκκλησίας». («ΕΣΠΕΡΙΝΗ» 29.11.1927).

 ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΩΓΜΩΝ

 ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝ μέ μερικάς ἀκόμη ἱστορικάς μαρτυρίας περί τῶν Διωγμῶν κατά τῶν Ὀρθοδόξων ὑπό τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου. Παραθέτομεν ἄνευ σχολίων πληροφορίας ἐκ τῆς Ἐφημερίδος «ΣΚΡΙΠ» 7.3.1928 περί τῶν βιαιοτήτων καί τῶν Συλλήψεων τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας τό 1928 εἰς Λιόπεσι Ἀττικῆς:

ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ

 Εἰς τό Λιόπεσι ἡ Ἀστυνομία ἔδρασε κατά τῶν Παλαιοημερολογιτῶν κατοίκων χωρίς νά ληφθῆ ὑπ' ὄψει ὅτι συμπιπτούσης τῆς ἑορτῆς τῆς Ὀρθοδοξίας κατά τό παλαιόν καί νέον ἡμερολόγιον ἠδύνατο ἀκωλύτως οἱ Παλαιοημερολογῖται κάτοικοι νά ἐκκλησιασθῶσι καί τήν θείαν λατρείαν των νά τελέσουν ἐλευθέρως. Ἡ τοιαύτη τῆς Ἀστυνομίας ἐπέμβασις ὦς ἦτο ἑπόμενον ἐξήγειρε τούς κατοίκους καί θά ἐλάμβανον χώραν αἱματηραί σκηναί ἐάν δέν ἐπενέβαιναν οἱ ἐκ τούτων ψυχραιμότεροι. Ἀλλά δυστυχῶς ἡ ἀγριότης τῆς ἀστυνομίας ἐξέσπασεν εἰς τάς γενομένας συλλήψεις ἀθώων χριστιανῶν καί εἰς τήν χρησιμοποίησιν τῶν χειροπέδων εἰς τάς χεῖρας ὄχι μόνον ἀνδρῶν ἀλλά καί γυναικῶν, κατά τήν μεταφοράν των εἰς Ἀθήνας. Καί τό αἶσχος τοῦτο τῆς ἀστυνομικῆς ἀγριότητος, ἐπαναφέρον εἰς παλαιάς ἡμέρας τῶν ἀστυνομικῶν βασιβουζουκισμῶν καί βανδαλισμῶν, βαρύνει ἐξ ὁλοκλήρου τούς εἰσηγητάς τοῦ νέου ἡμερολογίου καί τούς εἰσηγητάς καταδιώξεως τῶν Παλαιοημερολογιτῶν. Ἀλλ' ἡ Ἀστυνομική ἐπέμβασις εἰς τά θρησκευτικά καθήκοντα τῶν χριστιανῶν ὁδηγεῖ ἀσφαλῶς εἰς τήν ἐξάντλησιν τῆς ὑπομονῆς τοῦ λαοῦ, ὅτε τήν ἀρχήν τούτου θά δοκιμάσουν πρῶτοι οἱ ὑπεύθυνοι τῆς σημερινῆς θρησκευτικῆς ἀναστατώσεως». («ΣΚΡΙΠ» 7.3.1928).

 Καί ἕνα ἄλλο ἀκόμη δημοσίευμα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης:

ΟΙ ΜΕΣΑΙΩΝΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

ΕΙΣ ΙΕΡΕΥΣ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΧΕΙΡΟΠΕΔΑΣ ΚΟΥΡΕΥΕΤΑΙ

 Εἶναι γνωστό τό πεῖσμα μετά τοῦ ὁποίου ὁ πρωτουργός τῆς αὐθαιρέτου μονομεροῦς καί ἀντορθοδόξου μεταβολῆς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ἐπιμένει νά καταδιώκη ἀγριώτατα καί μέχρι χύσεως αἴματος τούς μή δεχομένους νά ἀναγνωρίσουν τήν ἀντικανονικήν ἀντισυνταγματικήν καί παράνομον ἐκκλησιαστικήν καινοτομίαν τοῦ νέου ἡμερολογίου, ἰδιαίτερα δέ τούς ἱερεῖς. Εἶναι γνωστά τά προκληθέντα αἱματηρά ἐπεισόδια τῆς Μάνδρας, Λιόπεσι, Μενιδίου, Σαλαμῖνος κ.λπ., ὁ προκληθείς ἄδικος φόνος μιᾶς γυναικός, ἡ καταδίωξις τῶν προσκυνητῶν τῆς Τήνου, ἡ σύλληψις καί φυλάκισις παλαιοημερολογιτῶν ἱερέων καί τόσα ἄλλα βίαια καί αὐθαίρετα μέτρα κατά τῶν παλαιοημερολογιτῶν, ἅτινα κατέρριψαν τελείως τό κῦρος τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἐκκλησίας ἐμφανιζομένου ὡς ἀρχηγοῦ νέας ἱερᾶς ἐξετάσεως.

 Τό τελευταῖον ὅμως συμβάν τῆς Λαμίας ἐκορύφωσε τήν ἀγανάκτησιν τῶν χριστιανῶν ὅλης τῆς ἐπαρχίας Φθιώτιδος, οἴτινες εὑρίσκονται εἰς ἀναστάτωσιν. Αἱ λεπτομέρειαι τοῦ συμβάντος τούτου, τοῦ ὁποίου ἀγριώτερον καί ἀντιχριστιανικώτερον δέν ἐγένετο ποτέ ἔχουσιν ὡς ἑξῆς:

 Ὁ ἱερομόναχος Ἀρσένιος Σακελλάριος, ἐφημέριος τῶν συνοικισμῶν Πύργου καί Βιτώλης τῆς ἐπισκοπῆς Φθιώτιδος, πιστός τῶν παραδόσεων τῆς ἐκκλησίας τηρητής, ἀγαπώμενος δέ καί τιμώμενος ἀπ' ὅλους τούς χριστιανούς τῆς περιφερείας, δέν εἶχε δεχθῆ τήν ἄνομον μεταβολήν τοῦ ἡμερολογίου. Διά τοῦτο καταγγελθείς κατά τό 1926 ἐδικάσθη ὑπό τῆς Συνόδου καί ὡς ἦτο ἑπόμενον κατεδικάσθη εἰς καθαίρεσιν διά τῆς ὑπ' ἀριθμ. 2049 τοῦ 1926 ἀποφάσεως τῆς Συνόδου. Ἀλλ' ὁ εὐσεβής ἱερεύς ἔχων τήν συνείδησιν ὅτι ἡ τιμωρία του ἦτο παράνομος κατά τούς Ἐκκλησιαστικούς Κανόνας καί ἄκυρος, ἐξηκολούθει ἀνεπισήμως νά ἱερουργῆ συμφώνως πρός τό παλαιόν ἡμερολόγιον.

 Ὁ Ἱερομόναχος συλλαμβάνεται

 Κατηγγέλθη λοιπόν τῆ μηνύσει τοῦ Μητροπολίτου Φθιώτιδος, ἐνεργοῦντος κατά διαταγήν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν ἐπί ἀντιποιήσει Ἀρχῆς(!!), ἡ δέ δίκη αὐτοῦ ὡρίσθη διά τήν 5ην Μα?ου 1928. Φαίνεται ὅμως ὅτι ἡ δίκη αὕτη μόνη καί ἡ προβλεπομένη ἴσως καταδίκη ἤ τό πιθανώτερον ἡ ἀθώωσις τοῦ ἀνωτέρω ἱερομονάχου, δέν ἱκανοποιεῖ οὔτε τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν, οὔτε τόν θεράποντα τῆς ἐπιθυμίας αὐτοῦ Μητροπολίτην Φθιώτιδος κ. Ἰάκωβον. Ἔπρεπε λοιπόν νά ἐπινοηθῆ πρακτικωτέρα κάπως τιμωρία τοῦ ἱερομονάχου Ἀρσενίου πρός πλήρη μέν ἐκδίκησιν τοῦ πείσματος τῶν προϊσταμένων του, πρός ἐλπιζόμενον δέ παραδειγματισμόν αὐτοῦ δυναμένου οὕτω νά ἐκβιασθῆ εἰς ὑποχώρησιν καί ἀποδοχήν τοῦ νέου ἡμερολογίου.

 Ἡ διαταγή ἐδόθη καί τό ἀπόγευμα τῆς 9 Ἀπριλίου ὁ ἱερομόναχος Ἀρσένιος συλλαμβάνεται ἐν Λαμία ὑπό τοῦ χωροφύλακος καί ὁδηγεῖται εἰς τό ἀστυνομικόν κατάστημα Λαμίας, ἄνευ οὐδενός ἐννοεῖται ἐντάλματος. Ὁ Μητροπολίτης Φθιώτιδος ἐν συνεννοήσει ἀσφαλῶς μετά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν εἶχε δώσει ἐντολήν νά γίνη «ἐπίσημος, πραγματική καί πανηγυρική καθαίρεσις» τοῦ ἱερομονάχου, διότι φαίνεται κατά τό ἰδιαίτερον κανονικόν δίκαιον τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καί τῆς Μητροπόλεως Λαμίας, ἡ ἀπαγγελθεῖσα ὑπό τῆς Συνόδου καθαίρεσις δέν ἦτο πλήρης καί ἔπρεπε νά χρησιμοποιηθῆ ψαλλίς ἤ ξυράφιον διά νά γίνη πλήρης!

 «Νά τοῦ κόψουν γένεια καί μαλλιά»

 Φαίνεται ἀκόμη ὅτι κατά τήν παράδοξον ἀντίληψιν καί εὐρυμάθειαν τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἡ διατήρησις μαλλιῶν καί γενείου ἑνός καθαιρεθέντος ὑπό τῆς Συνόδου ἱερέως εἶναι ἔγκλημα! Διά τοῦτο ὁ συλληφθείς ἱερομόναχος ἐμάνθανεν ἔκπληκτος εἰς τό κατάστημα τῆς Ἀστυνομίας Λαμίας, ὅτι πρόκειται «νά τοῦ κόψου τά γένεια καί τά μαλλιά». Ἀλλ' ὅσον ἄπειρος καί ὅσον βάνδαλος καί ἄν ἦτο ὁ Ἀστυνόμος Λαμίας ἐδίσταζε νά ἐκτελέση τό διαταχθέν βανδαλικόν μέσον καί ἐζήτει ἔγγραφον πρός τοῦτο ἐντολήν τοῦ Μητροπολίτου Φθιώτιδας. Ἀλλ' οὗτος ἀπέφευγε νά δώση ἔγγραφον. Ἐμεσολάβησεν οὕτω διάστημα πλέον 47 ὡρῶν. Διότι καθ' ὅλην τήν ἑσπέραν καί τήν νύκτα τῆς 9 Ἀπριλίου ὁ συλληφθείς ἱερομόναχος ἔμεινεν εἰς τό Ἀστυνομικόν κατάστημα διατελῶν ὑπό παράνομον κατακράτησιν. Ἔμεινεν ἐκεῖ καί ὅλην τήν ἑπομένην (10 Ἀπριλίου) καί μόλις τήν 10ην νυκτερινήν ὥραν τῆς αὐτῆς ἡμέρας, ἐπελθούσης φαίνεται πλήρους συνεννοήσεως Μητροπολίτου καί Ἀστυνόμου, ἀπεφασίσθη ἡ… θανατική ποινή τῆς κόμης καί τῶν γενείων τοῦ συλληφθέντος.

 Μέ χειροπέδας

 Πρό τοῦ συλληφθέντος ἐνεφανίσθη εἷς ἐνωμοτάρχης, ὅστις ὡς εἶπεν εἰς τόν ἱερομόναχον, ὠνομάζετο Ἀραποστάθης Εὐστάθιος καί εἷς χωροφύλαξ ὠνομαζόμενος Τσούνης καί οὗτοι ἀφοῦ πρῶτον ἔθεσαν χειροπέδας ἐπί τοῦ συλληφθέντος ὥστε νά ματαιώσουν πᾶσαν ἀντίστασιν, ἐπελήφθησαν τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ ἔργου τῆς κουρᾶς τοῦ ἱερομονάχου. Ὁ μέν ἐνωμοτάρχης τόν ἐκράτει σφικτά, ὁ δέ χωροφύλαξ μέ μίαν πελωρίαν ψαλλίδα καί προσθέτως μέ ψιλήν κουρευτικήν μηχανήν τοῦ ἔκοψαν καί τά γένεια καί τά μαλλιά ἐν χρῶ. Καί μετά ταῦτα ἥσυχοι πλέον ὅτι ἐξεπλήρωσαν τό καθῆκον των τόν ἀφῆκαν ἐλεύθερον! Καί οἱ μεσαιωνισμοί αὐτοί καί οἱ ἄγριοι βανδαλισμοί γίνονται ἐν ἔτει 1928 ἀρχιεπισκοποῦντος ἐν Ἑλλάδι τοῦ Μακαριωτάτου κ. Χρυσοστόμου τοῦ Ἡμερολογιάρχου καί Μητροπολιτεύοντος ἐν Φθιώτιδι τοῦ σεβασμιωτάτου καί ἐρατεινοτάτου κ. Ἰακώβου.

 Ἐρωτᾶται ὅμως: Οἱ ἀστυνόμοι καί οἱ χωροφύλακες τοῦ Κράτους τίνος εἶναι ὄργανα καί ποῖον ἔχουν προϊστάμενον; Τούς Μητροπολίτας Ἀθηνῶν καί Φθιώτιδος ἤ τόν Ὑπουργόν τῶν Ἐσωτερικῶν; Ὁ δέ κ. Ὑπουργός τῶν Ἐσωτερικῶν ἔλαβεν 'ᾶρα γε γνῶσιν τῶν διαπραχθέντων; Καί τί ἐνήργησεν; Εἰς ποῖον δέ κανονισμόν τῆς Χωροφυλακῆς ἀναφέρεται ὡς σωφρονιστικόν μέσον καί τό κούρευμα καί τό ξύρισμα τῶν ἱερέων; Διά τόν κ. Θεόδουλον τοῦ Ὑπουργείου τῆς Παιδείας δέν ἐρωτῶμεν διότι οὗτος κατέστη πράγματι δοῦλος τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ἄνευ γνώμης καί ἄνευ βουλήσεως, ἀστοιχείωτος δέ ἐκκλησιαστικῶν καί διοικητικῶν πραγμάτων. Νά ἀποταθῶμεν εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον; Ἀλλά ποῖος τῶν Συνοδικῶν τολμᾶ νά ἔχη ἰδίαν γνώμην καί νά ἀσκήση ἔλεγχον; Ποῖος ἀναμάρτητος νά βάλη τόν λίθον;

 Ἀποτεινόμεθα ὅμως καί θά ἐξακολουθῶμεν νά ἀποτεινώμεθα εἰς τόν Λαόν, τοῦ ὁποίου δέν θά ἀργήση νά ἔλθη ἡ σειρά ἴνα θέση αὐτός χειροπέδας καί ψαλλίδα καί ξυράφιον εἰς ἀντιχριστιανικάς καί ἀντιεκκλησιαστικάς κόμας καί γενειάδας! Ὑπάρχει ἐκτός τῆς Ἐκκλησιαστικῆς καί Λαϊκή καθαίρεσις! Αὐτή δέ εἶναι ἡ τρομερωτέρα».

 (Ἐφημερίς «ΣΚΡΙΠ», 28.4.1928)

Αναρτήθηκε από telemaxos doumanis