"Λόγοι Ἀσκητικοί": Κριτική Ἔκδοση

"Λόγοι Ἀσκητικοί": Κριτική Ἔκδοση

by pneymatiko

Reblogged from Θεολογικά και άλλα τινά:

• 
• 

Μέσα στὸ 2012 ἐτέθη σὲ κυκλοφορία ὡς ἔκδοση τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων ἡ πρώτη κριτικὴ ἔκδοση τοῦ ἔργου «Λόγοι Ἀσκητικοὶ» τοῦ ὁσίου Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου.Ὅπως δηλώνει στὸν πρόλογό του στὸ ἐγχείρημα ὁ Προηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων πανοσιολογιώτατος ἀρχιμανδρίτης Βασίλειος (Γοντικάκης) σὲ χρήση τῶν μοναχῶν, ἀλλὰ καὶ κάθε ἀναγνώστη ὑπῆρχαν μέχρι τώρα δύο ἐκδόσεις. Ἡ μία τοῦ Νικηφόρου Θεοτόκη τοῦ ἔτους 1770 καὶ ἡ δεύτερη τοῦ Ἰωακεὶμ Σπετσιέρη (1895), οἱ ὁποῖες ἀναπαρήγαγαν πλῆθος σφαλμάτων, τὰ ὁποῖα ἔκαναν ἀκόμη δυσκολότερη τὴν μελέτη τοῦ πυκνοῦ ἀσκητικοῦ κειμένου τοῦ ἁγίου. Ἡ δεύτερη, μάλιστα, κατὰ τὴν ἐκτίμηση τοῦ Μαρκέλλου Πιράρ, ὁ ὁποῖος ἀνέλαβε τὸ ἔργο τῆς κριτικῆς ἔκδοσης, περιέχει πεντακόσια περίπου ἐπιπλέον σφάλματα. Ἡ ὑπάρχουσα κατάσταση ἔκανε ἀναγκαία τὴν προσπάθεια νέας κριτικῆς ἔκδοσης τοῦ κειμένου τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ.
Τὸ δυσχερὲς αὐτὸ ἔργο ἀνέλαβε ἀρχικὰ ἀρχιμ. Βασίλειος, ὁ ὁποῖος σύντομα ἀντελήφθη ὅτι γιὰ νὰ ὁλοκληρωθεῖ ἔπρεπε νὰ χρησιμοποιηθοῦν πέρα ἀπὸ τὰ εὑρισκόμενα στὶς ἁγιορείτικες Μονὲς καὶ πλῆθος ἄλλων χειρογράφων διασκορπισμένων σὲ πλῆθος βιβλιοθηκῶν. Τὸ ἔτος 2000 παρέδωσε τὸ σχετικὸ ὑλικὸ στὸν πολύγλωσσο Βέλγο φιλόλογο Μάρκελλο Πιράρ, ὁ ὁποῖος ἐργάστηκε μὲ ὑποδειγματικὸ τρόπο, χειριζόμενος μεγάλο ἀριθμὸ χειρογράφων καὶ σημαντικὸ ὄγκο πληροφοριῶν, ἐκδίδοντας κριτικὰ ἕνα κείμενο ποὺ παρουσίαζε πολλὲς δυσκολίες.
Ἡ ἀρχικὴ συριακὴ γλῶσσα μὲ σύνταξη -σημιτική- πολὺ διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ἀποτελοῦσε τὸ πρῶτο ἐμπόδιο. Ἡ ἀπώλεια τοῦ ἑλληνικοῦ αὐτογράφου κώδικα τῆς μεταφράσεως, τὸ πλῆθος τῶν χειρογράφων ποὺ σώζονται σὲ βιβλιοθῆκες σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο, οἱ ποικίλες ἀρχαῖες μεταφράσεις καὶ ἡ παρείσφρηση τῶν σημειώσεων τοῦ περιθωρίου στὸ κείμενο, εἶναι κάποια ἀπὸ τὰ σημεῖα ποὺ ἐπέτειναν τὸ βαθμὸ δυσκολίας τοῦ ἐγχειρήματος. Παρὰ ταῦτα, ὁ ὑπερδεκαετὴς κόπος τοῦ ἐκδότη ὁδήγησε σὲ ἕνα πραγματικὰ ἐνδιαφέρον ἀποτέλεσμα, τόσο γιὰ τὸν εἰδικὸ ἐπιστήμονα, ὅσο καὶ γιὰ τὸν πιστὸ ποὺ προσπαθεῖ νὰ «μεταβάλει τὸ γράμμα σὲ πνεῦμα».
Ἡ ἀναλυτικὴ εἰσαγωγὴ ποὺ προηγεῖται τοῦ κειμένου περιλαμβάνει σύντομο βίο τοῦ ὁσίου Ἰσαάκ, ἀναφέρεται στὶς πηγὲς τοῦ ἔργου καὶ στὴ θεολογία τους, κάνει ἐκτενὴ λόγο γιὰ τὸ συριακὸ πρωτότυπο καὶ τὶς ἀρχαῖες μεταφράσεις ποὺ ὑπάρχουν, ἐνῶ σὲ αὐτὴ σχολιάζεται ἡ γλῶσσα τῆς ἑλληνικῆς μετάφρασης καὶ πνευματικὴ ὁρολογία ποὺ χρησιμοποιεῖται. Στὰ πλαίσια τῆς εἰσαγωγῆς καταγράφονται, περιγράφονται καὶ σχολιάζονται τὰ σωζόμενα χειρόγραφα, τὰ ὁποῖα κατατάσσονται σὲ δύο οἰκογένειες, τὴν α καὶ τὴ β, μὲ παράλληλη ἀναφορὰ στὶς ὑπάρχουσες ἐκδόσεις.
Γιὰ τὴν ἀξία τοῦ κειμένου, ἡ ὁποία εἶναι ἀναμφισβήτητη, δὲν ἀποτολμοῦμε κάποιο σχόλιο, καθὼς αὐτὸ θὰ ἀπαιτοῦσε ἐντελῶς διαφορετικὴ προσέγγιση ἀπὸ τὴν ἐπιχειρούμενη μὲ αὐτὸ τὸ σημείωμα.
Ἀναμφίβολα, ἡ βάση γιὰ τὴ μελέτη τοῦ ἔργου κάποιου ἀρχαίου συγγραφέα εἶναι ἡ κατοχὴ τοῦ ὀρθοῦ ἢ τουλάχιστον τοῦ ὀρθότερου δυνατοῦ κειμένου. Αὐτὴ τὴν ἀνάγκη θεραπεύει ἡ προσπάθεια τοῦ Μαρκέλλου Πιρὰρ ὑπὸ τὴν πνευματικὴ αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων, ἡ ὁποῖα πορευέται πνευματικὰ ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Ναθαναὴλ ἔχοντας δεδομένη τὴν ἀγάπη καὶ τὴν προσευχὴ τοῦ προηγουμένου της Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Βασιλείου.
Ἡ ἀγάπη τῶν ἁγιορειτῶν πατέρων μᾶς προσέφερε καὶ μᾶς προσφέρει πολλὰ καὶ στὸν τομέα τῶν ἐκδόσεων. τὴν εὐγνωμονοῦμε καὶ γι᾿ αὐτό, ὅπως καὶ γιὰ τὶς πολλὲς ἄλλες εὐλογίες ποὺ μᾶς ἐξασφαλίζει.
(Δημοσιεύθηκε στό τεῦχος 457 τοῦ περιοδικοῦ "Ἀνάπλασις", σελ. 121-122)