Βαλκάνια: Η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης ή ο επίγειος παράδεισος;

Ἡ ἐν Χριστῷ ἑνότητα τῶν Βαλκανικῶν λαῶν μπορεῖ νά κρίνει τό μέλλον τῆς Οἰκουμένης.

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Ἐάν οἱ Ὀρθόδοξοι λαοί τῶν Βαλκανίων εἴχαμε Πίστη στόν Τριαδικό μας Θεό βαθειά καί ἀμαγάριστη, καί προπαντός ἐάν φυλάγαμε ἐκκλησιαστικό φρόνημα ἀνεπηρέαστο ἀπό γεωπολιτικά συμφέροντα ξένα (ὅρα Οὐκρανία καί αὔριο Βαρδαρία…), καμμιά «ὑπερδύναμη» δέν θά τολμοῦσε νά βάλει χέρι στον ἐπίγειο παράδεισό μας καί νά προσβάλει τήν εἰρηνική καί δημιουργική μας συμβίωση. 
Δυστυχῶς, ὅμως, καί ἡ πίστη μας ἡ χλιαρή, ἀλλά καί τά ἀνθρωποκτόνα συμφέροντα τῶν «μεγάλων», ἔγιναν αἰτία νά ματοκυλισθεῖ ἡ πανέμορφη αὐτή γωνιά τῆς γῆς ἐπανειλημμένα.
Ἡ παμμέγιστη δύναμη τῆς Ὀρθοδοξίας θά μποροῦσε νά μᾶς ἑνώνει καί νά μᾶς συμφιλιώνει ἀδελφικά ὅλους τούς λαούς τῶν Βαλκανίων.
Ἡ ἐν πολλοῖς κοινή Ρωμαίικη πολιτισμική μας παράδοση (αὐτοκρατορία Κωνσταντινουπόλεως, Οἰκουμενικό πατριαρχεῖο) θά μποροῦσε νά λειτουργεῖ στίς ἡμέρες μας ὡς κρίκος ἄρρηκτος στίς μεταξύ μας σχέσεις σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τοῦ συλλογικοῦ μας βίου.
Ἐντούτοις, ὄμως, ἐγωϊσμοί, πρωτειομανίες, φιλοδοξίες προσωπικές, πνεῦμα καχυποψίας, τάσεις ἐθνικοποίησης τῆς Ὀρθοδοξίας (ἐδῶ πρόκειται γιά αἵρεση) καί πάνω ἀπ’ ὅλα τά ἄνομα καί μισόκαλα γεωπολιτικά σχέδια τῶν «ἰσχυρῶν»,  μᾶς κρατᾶνε συνεχῶς γιά πάνω ἀπό πέντε αἱῶνες μέ τό δάκτυλο στήν σκανδάλη!
Γιά φανταστεῖτε τήν δύναμη, τό μεγαλεῖο, τήν θεοπρέπεια καί τήν λάμψη τήν πνευματική μιᾶς Κοινοπολιτείας Ὀρθοδόξων Βαλκανικῶν χωρῶν.
Γιά σκεφτεῖτε τήν πολιτισμική καί ὅχι μόνον διεθνή ἀκτινοβολία τοῦ ἐπανασυγκροτημένου Ρωμαίικου.
Νά πῶς ἐφαρμόζεται στήν πράξη ὁ ὑπεράνω φυλῶν, γλωσσῶν καί ἐθνοτήτων οἰκουμενικός χαρακτῆρας τῆς Ὀρθοδοξίας.
Νά πῶς τό σημερινό οἰκουμενιστικό Φανάρι ξαναγίνεται ὄντως Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, ἑνώνοντας τούς λαούς καί ὄχι προκαλῶντας διαιρέσεις καί σχίσματα, πού ὑπαγορεύονται ἀπό γνωστά κέντρα ἀντίχριστης ἐξουσίας.
Νά πῶς Ὀρθόδοξοι Σέρβοι, Ἀλβανοί, Βούλγαροι, Ρουμάνοι καί Ἕλληνες μποροῦν νά προσφέρουν στήν ὑφήλιο δοκιμασμένη πρόταση ζωῆς, οἰκουμενικῆς ἐμβἐλειας καί ἰσχύος.
Ἐμᾶς τούς Ὀρθοδόξους Βαλκανίους μᾶς ἑνώνει ὅλους τό Κοινό Ποτήριο τῆς Ζωῆς. Μᾶς ἑνώνει ὁ Χριστός. Μᾶς ἑνώνουν οἱ Ἅγιοί μας. Μᾶς ἑνώνει ἡ κοινή Ἐκκλησιαστική καί Πατερική μας Παράδοση. Ἐκτός ἀπό τόν κακό μας ἑαυτό, δέν μᾶς χωρίζει τίποτε ἁπολύτως.
Οἱ λαοί ἕνα πρᾶγμα ἐπιζητοῦν: Νά ζοῦνε εἰρηνικά καί ἀγαπημένα μεταξύ τους. Μένει στούς ὑπευθύνους πολιτικούς, ἐκκλησιαστικούς καί ἄλλους ἀξιωματούχους τῶν Ὀρθοδόξων Βαλκανικῶν χωρῶν νά ἀνοίξουν δρόμους εἰλικρινοῦς ἐπικοινωνίας ἀνάμεσα στούς λαούς, βασισμένους πρωτίστως πάνω στήν δύναμη τῆς κοινῆς μας Πίστης, τῆς Ὀρθοδοξίας.
Μονάχα ὁ Χριστός μπορεῖ νά μᾶς μονοιάσει καί νά μᾶς ἑνώσει ἀδελφικά. Οἱ μεθοδίες τοῦ διαβόλου (παρεμβάσεις ποικίλων ἰσχυρῶν δυνάμεων τάχα γιά εἰρηνικούς σκοπούς) δοκιμάστηκαν στήν περιοχή πολλάκις καί τό μόνο πού πέτυχαν, ἦταν αἶμα πολύ καί θύματα ἀναρίθμητα.
Ἰδού, λοιπόν, στάδιο ἀγώνων -πνευματικῶν πάνω ἀπ’ ὅλα- γιά ὅλους μας. Λαούς καί ἡγεσίες μαζί. Ἡ ἐν Χριστῷ ἑνότητα τῶν χΒαλκανικῶν λαῶν καί ἡ ἐπανίδρυση στήν οὐσία τῆς Ρωμανίας, μπορεῖ νά κρίνει τό μέλλον τῆς Οἰκουμένης. Γι’ αὐτό καί ἡ ἑνότητα αὐτή πολεμιέται καί συκοφαντεῖται παντοιοτρόπως ἀπό τίς δυνάμεις τοῦ σκότους.