Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: βιογραφία, έργα, ενδιαφέροντα γεγονότα

Πνευματική Ανάπτυξη

Ο μοναχός Justin (Popovich) είναι ένας από τουςεξέχοντες υπερασπιστές της Ορθοδοξίας του ΧΧ αιώνα. Έρχεται από τη Σερβία, από τη νότια πόλη Vranje, όπου γεννήθηκε στις 6 Απριλίου 1894, στην ευλαβική οικογένεια του Σπυρίδωνος και της Αναστασίας και στη συνέχεια έγινε ιερέας στην έβδομη γενιά. Προς τιμήν της γιορτής του Ευαγγελισμού, οι γονείς τον βαφτίζουν με το όνομα Blagoye, που σημαίνει "το ευαγγέλιο". Υπήρχαν οκτώ παιδιά στην οικογένειά τους, αλλά μόνο τρία επέζησαν - η κόρη του Stoyan και δύο γιοι - ο Stoyadin και ο Blagoje. Ως παιδί, ο μελλοντικός άγιος μάρτυρας της θαυματουργής ανάκτησης της μητέρας του. Και όταν ήρθε η ώρα της να μετακομίσει σε έναν άλλο κόσμο, από το ειρηνικό της πρόσωπο, συνειδητοποίησε ότι υπήρξε φυσικός θάνατος, αλλά δεν υπήρξε πνευματικός θάνατος. Κατά τη διάρκεια της ζωής του θα εκφράσει την ακλόνητη πίστη στον Ιησού Χριστό - τον αληθινό Σωτήρα, ο οποίος έδωσε την ανθρωπότητα νίκη επί του θανάτου.

Παιδική ηλικία

Pp. Ο Justin (Popovich), ενώ ήταν ακόμα παιδί, αγάπησε να επισκεφθεί τη μονή του Prokhor Pczynski με τους γονείς του. Τιμούσε τους ιερούς πατέρες και διάβαζε πολύ την Αγία Γραφή.
Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο, εγγράφηκε στο ΒελιγράδιΣεμινάριο του Αγίου Σάββα. Σε Blagoje, η ειδική επιρροή δόθηκε από τον επίσκοπο Nikolai (Velimirovich), ο οποίος γρήγορα διαπίστωσε στη νεολαία μια μεγάλη αγάπη για τη θεολογία και τα εξαιρετικά λογοτεχνικά ταλέντα.
Αφού τελείωσε τις σπουδές του στην σχολή στις αρχές του καλοκαιριού του 1914, το επίδομα έχει μια ισχυρή δέσμευση να γίνει μοναχός, αλλά οι γονείς αντιτίθενται σθεναρά σε αυτό, ακόμη και έγραψε μια επιστολή προς τον μητροπολίτη Βελιγραδίου.

Πόλεμος

Στο πρώτο κόσμο ο ευλογημένος Ποπόβιτς συντάχθηκε στο στρατό. Άρχισε να υπηρετεί ως στρατιωτικός ιατρός στο νοσοκομείο "Chele Kula" στην πόλη της Νις. Σύντομα ο τυφός άρχισε, ο Μπλαγκόεφ υπέφερε από αυτό, όπως πολλοί άλλοι. Κατά τη διάρκεια σύντομων διακοπών επισκέφθηκε τους γονείς του. Από τον Ιανουάριο του 1915, κατείχε τη θέση του παραϊατρικού. Ο σερβικός στρατός υπέστη ζημίες και υποχώρησε από το Κοσσυφοπέδιο στην Αλβανία.
Έχοντας περάσει όλες τις φρίκες του πολέμου, ο Blagoye έγινε ακόμα πιο πολύςπροσπαθήστε να θεοποιήσετε. Και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στις 31 Δεκεμβρίου 1915, ο Αρχιμανδρίτης Βενιαμίν (Ταουουσάνοβιτς) τον τόνιζε σε μοναχούς με το όνομα προς τιμήν του ιερού μαρτύρου Ιουστίνος του Φιλόσοφου.

Ρωσική Ομοσπονδία

Τον Ιανουάριο του 1916, ιδιαίτερα ταλαντούχοι θεολόγοι, στομεταξύ των οποίων ήταν ο Justin, η σερβική κυβέρνηση με την κατάθεση της Σερβίας Μητροπολίτης Δημήτρη (Πάβλοβιτς) στέλνει στη Ρωσία - Θεολογική Ακαδημία της Πετρούπολης, όπου συνέχισε να σπουδάσουν θεολογία. Ο Άγιος Ιουστίνος εντυπωσιάστηκε από την ευσέβεια του ρωσικού λαού. Ήταν το δέος αυτών των μεγάλων Ρώσων συνεργάτες όπως ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, Σεργίου του Ραντονέζ και ο Ιωάννης της Κρονστάνδης. Λίγο αργότερα τα δάκρυα ρέουν από τα μάτια της στην αναφορά του Αγίου Ιουστίνου ρωσικής μάρτυρες, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την ρωσική Πατριάρχης Τύχων.
Ωστόσο, λόγω των καταστροφών του στρατιωτικού νόμου, δεν είναιέπρεπε να μείνει εκεί για πολύ καιρό. Το καλοκαίρι του 1916 ο Justin Popovich εισήλθε στην Αγγλία στην Οξφόρδη και μελετάει εκεί μέχρι το 1919. Κατόπιν αρχίζει να γράφει μια διδακτορική διατριβή για το έργο του Dostoevsky Feodor Mikhailovich. Σε αυτό το έργο περιέγραψε την κριτική στάση του μεγάλου κλασικού της ρωσικής λογοτεχνίας στον δυτικό ανθρωπισμό και τον ανθρωποκεντρισμό. Αλλά οι επιστημονικοί ηγέτες του πατέρα του Justin επέμειναν να κάνει κάποιες αλλαγές στο κείμενο και γι 'αυτόν ήταν απαράδεκτο, καθώς αυτές οι τροπολογίες ήταν αντίθετες με την αλήθεια. Και έπειτα, αφού δεν έλαβε διδακτορικό, έφυγε από την Αγγλία.

Διδακτικές δραστηριότητες

Από το 1921, ο Ιουστίνος Πόποβιτς στο Σρέμσκι Κάρλοβσκιγίνεται δάσκαλος θεολογικού σεμιναρίου. Από εκεί πηγαίνει στη θεολογία του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου εργάζεται και πάλι στη διδακτορική του διατριβή με θέμα «Το πρόβλημα της προσωπικότητας και της γνώσης του Αγίου Μακαρίου της Αιγύπτου». Θα το προστατεύσει λίγο αργότερα, το 1926.
Επιστρέφοντας στην πατρίδα του τη Σερβία, προσεγγίζει στενά οι Ρώσοι επίσκοποι, οι οποίοι έχουν βρει καταφύγιο στη χώρα του, είναι ο Μητροπολίτης Κιέβου Anthony (Khrapovitsky) και του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου του Kishinev.
Το 1922, ο Justin Πόποβιτς χειροτονήθηκεΙερομόναχο. Στη συνέχεια, το 1930, διορίστηκε βοηθός του επισκόπου Ιωσήφ της Bitola. Από εκείνη τη στιγμή αρχίζει την ιεραποστολική του δραστηριότητα στις πόλεις Transcarpathia - Uzhgorod, Mukachevo και Khust. Θα έπρεπε να διοριστεί επίσκοπος της νεοϊδρυθείσας μητροπόλεως Mukachevo, αλλά αρνήθηκε.

Ο Justin Popovich, "Η δογματική της Ορθόδοξης Εκκλησίας"

Από το 1932, ο Άγιος Ιουστίνος κυκλοφόρησε το πρώτο τουότι «δογματικοί» - «On Divine-ανθρώπινο τρόπο», για το οποίο το 1935 έλαβε τον τίτλο του καθηγητή, και άρχισε να διδάσκει δογματική θεολογία στην ιερατική σχολή Μπίτολ.
Το 1934 ήταν ήδη επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου στη δογματική θεολογία. Ο Iustin Popovich έγινε ένας από τους ιδρυτές της Σερβικής Φιλοσοφικής Εταιρείας (1938).
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, όταν οι Γερμανοί εισέβαλανΣερβίας, συνετέλεσε το κλείσιμο της θεολογικής σχολής. Ο πατέρας του Justin ήταν αναγκασμένοι να ζουν σε διαφορετικά μοναστήρια, τα οποία μεταφράζονται τις παραδόσεις των Πατέρων της Εκκλησίας. Ο Justin Popovich δεν καθόταν αδρανής για ένα λεπτό. Ερμηνεία και σχόλια της Αγίας Γραφής, «Δόγμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας» (δεύτερος τόμος - «Ο Θεός είναι ο ίδιος τη σχέση του Θεού στη δημιουργία.», Το τρίτο - «σωτηριολογία Εκκλησιολογία»), “Η ζωή των Αγίων” σε 12 τόμους έγινε τα αποτελέσματα των κόπων του. Ορισμένα από αυτά δημοσιεύθηκαν μόνο στο τέλος της ζωής τους. Ο πατέρας Ιουστίνος πίστευε ότι μόνο με τους αγίους μπορεί κανείς να γνωρίζει το μυστήριο του Κυρίου Χριστού. Βίοι Αγίων, κατά τη γνώμη του - δόγματα, η εφαρμογή των οποίων δημιούργησε ένα τέτοιο αναγκαίο και αληθινό «Εγκυκλοπαίδεια της Ορθοδοξίας».

Συλλήψεις και ανακρίσεις

Αποσύρθηκε από όλα τα δικαιώματα, περιπλανημένος γύρω από τα μοναστήρια. Τότε έζησε σχεδόν σαν φυλακή σε ένα μοναστήρι. Αλλά εδώ δεν μένεται ειρηνικά και περιοδικά καλείται για ανάκριση. Όταν δεν άφησε για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι αδελφές πήγαν με τον ηγούμενο στο Valjevo και στάθηκαν σιωπηλά μπροστά από το κτίριο της αστυνομίας. Οι Κομμουνιστές φοβόντουσαν τις διαταραχές των κατοίκων της περιοχής και αμέσως απελευθέρωσαν τον πατέρα του Justin. Κατά τη διάρκεια αυτών των μακρών χρόνων, όχι μόνο οι συμπατριώτες ήρθαν στον ιερό πιστοί, αλλά και οι πνευματικοί αδελφοί από άλλες χώρες. Η ενότητα της Ορθοδοξίας ήταν κεντρική γι 'αυτόν και βρισκόταν πάνω από κάθε εθνική διαίρεση. Οι καλύτεροι μαθητές του που έστειλε να σπουδάσουν στην Ελλάδα, στο τέλος της ζωής του τους έδωσε τις οδηγίες του: "Αγαπάτε τους Έλληνες, επειδή είναι πιστοί δάσκαλοι και διαφωτιστές μας".
Το 1945, υπό κομμουνιστική κυριαρχία, ο άγιοςΟ Ιουστίνος (Popovich), μαζί με άλλους δασκάλους, εκδιώχθηκαν από το πανεπιστήμιο. Στη συνέχεια συνελήφθη σε μοναστήρι και φυλακίστηκε στη φυλακή του Βελιγραδίου. Ήταν σχεδόν πυροβόλησε ως εχθρός του λαού, αλλά ο πατριάρχης Γαβριήλ παρενέβη για αυτόν.

Άγιος Ιουστίνος (Popovich): βιβλία

Τα τελευταία χρόνια, οι όροι για την ολοκλήρωση του αγίουJustin λίγο μαλακό, και ο Πατριάρχης τον προσκάλεσε να διδάξει στο σχολή, αλλά εκείνος αρνήθηκε, οι οποίοι επιθυμούν να εργαστούν για το καλό της ενότητας Εκκλησίας. Στο τέλος της ζωής του, αντέδρασε με μεγάλη χαρά τη δημοσίευση του «Βίοι Αγίων» και το τελευταίο, το τέταρτο τόμο της «δογματικοί» - «Πνευματολογία. Εσχατολογία. " Σύνολο γράφτηκε από τον πατέρα 40 τόμους του Justin δημοσιευθεί μέχρι σήμερα 30. Το συγγραφικό του έργο καλύπτει όλη την περιοχή της εκκλησιαστικής ζωής. Ένα από τα καλύτερα έργα του ήταν ένα βιβλίο με τίτλο «Παρατηρήσεις σχετικά με την Καινή Διαθήκη,» γραμμένο με φλογερή αγάπη για τον Χριστό παρούσα ποιητική γλώσσα, να συγκριθεί μόνο με εκείνη του Επισκόπου Αχρίδος γλώσσα Νικολάου (Βελιμίροβιτς), ο δάσκαλός του.

Canonicalization

Τον Μάιο του 1948 έγινε ο εξομοιωτής των γυναικώνΜονή Celia, που βρίσκεται κοντά στην πόλη Valjevo. Εκεί θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του και θα πεθάνει για τον Ευαγγελισμό το 1979. Το σώμα του θα θαφτεί στο μοναστήρι της Σελίας.
Ο εκκλησιασμός του Αγίου Ιουστίνου πραγματοποιήθηκε στις 29 Απριλίου 2010. Η εκδήλωση αυτή πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με την απόφαση του Συμβουλίου των Επισκόπων της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Στις 12 Ιουνίου 2014, τα ιερά λείψανα του βρέθηκαν στοτο μοναστήρι Chelie και για κάποιο χρονικό διάστημα τοποθετήθηκε στο μοναστήρι ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, έως ότου ολοκληρώθηκε ο ναός Savva Serbsky, ο οποίος άρχισε να χτίζεται εις βάρος του Αγίου Ιουστίνος.
Με το θάνατο των ιερέων του Αγίου Ιουστίνου διαφορετικώνοι εθνότητες προέρχονταν από όλη τη Σερβία, την Ελλάδα και την Ευρώπη και έκαναν ταφή. Ένας από τους μαθητές του είπε γι 'αυτόν ότι η κύρια θλίψη του ήταν η ενότητα της Εκκλησίας, η οποία πραγματοποιήθηκε ξαφνικά στην κηδεία του. Από εκείνη την εποχή, ορθόδοξοι ορθόδοξοι προσκυνητές έρεναν στον τάφο του αγίου, μέσα από τις προσευχές των οποίων τα θαύματα άρχισαν να γίνονται στον ιερό τόπο ξεκούρασης.